Madahab Sapingi

Saka Wikipédia Jawa, bauwarna mardika basa Jawa
(Kaelih saka Syafi'i)
Artikel iki bagéyan saka sèri
Islam
Rukun Islam
Sahadat · Salat · Pasa
Jakat · Kaji
Rukun Iman
Allah · Kuran · Malaékat
Nabi · Dina Akhir
Qada & Qadar
Tokoh Islam
Mukamad
Nabi & Rasul · Sakabat
Ahlul Bait
Kutha suci
Mekkah ·Madinah · Yérusalem
Najaf · Karbala · Kufah
Kazimain · Mashhad ·Istanbul
Riyaya
Éjrah · Idul Fitri · Idul Adha
· Asyura · Ghadir Khum
Arsitèktur
Mesjid ·Menara ·Mihrab
Ka'bah · Arsitèktur Islam
Jabatan Fungsional
Khalifah ·Ulama ·
Imam·Mullah·Ayatullah · Mufti
Tèks & Ukum
Kuran ·Kadis · Sunah
Fiqih · Fatwa · Saréngat
Madahab
Sunni
Kanapi ·Kambali
Maliki ·Sapingi
Singah
Rolas Imam
Ismailiyah·Zaidiyah
Liyané
Ibadi · Khawarij
Murji'ah·Mu'taziliyah
Delengen uga
Gapura Islam
Indeks perkara Islam

Madahab Safii (basa Arab: شافعية , Syaf'iyah) iku madahab fiqih kang dipandhégani déning Muhammad bin Idris asy-Syafi'i utawa kang luwing kondhang kanthi jeneng Imam Syafi'i[1][2]. Madahab iki akèh dianut ing Mesir ngisor, Arab Saudi sisih kulon, Suriah, Indonésia, Malaysia, Brunei, pasisir Koromandel, Malabar, Hadramaut, lan Bahrain.

Sajarah[besut | besut sumber]

Pamikiran fiqih madahab iki diwiwiti déning Imam Syafi'i, kang urip ing jaman pradhondhi ing antarané ilèn Ahlul Kadis (luwih ngugemi tèks hadist) lan Ahlur Ra'yi (luwih ngugemi akal pikiran utawa ijtihad). Imam Syafi'i sinau marang Imam Malik kang nalika iku dadi tokoh Ahlul Kadis, lan Imam Muhammad bin Hasan asy-Syaibani kang dadi tokoh Ahlur Ra'yi (uga dadi murid Abu Hanifah). Imam Syafi'i banjur gawé ilèn utawa madahab liya, kang bisa diarani ing tengah-tengahing rong (2) ilèn mau. Imam Syafi'i ora sarujuk istilah Istihsan saka Imam Abu Hanifah lan uga Mashalih Mursalah saka Imam Malik. Nanging, Madahab Sapingi nampa migunakaké qiyas kanthi luwih wiyar tinimbang Imam Malik. Ing jaman iku, Imam Syafi'i kang dadi ulama fiqh, ushul fiqh, lan kadis gawé mzhab kang akèh dipilut déning wong akèh.

Dasar-dhasar[besut | besut sumber]

Dasar-dhasar Madahab Sapingi dapat dilihat dalam kitab ushul fiqh Ar-Risalah dan kitab fiqh al-Umm. Di dalam buku-buku tersebut Imam Syafi'i menjelaskan kerangka dan prinsip mazhabnya sarta beberapa contoh merumuskan ukum far'iyyah (yang bersifat cabang). Dasar-dhasar madahab yang pokok ialah berpegang padha hal-hal berikut.

Cathetan sikil[besut | besut sumber]

  1. Hamid, Mohd. Liki, (2006), Pengajian Tamadun Islam, ed. ke-2, Malaysia: PTS Professional, ISBN 978-983-3585-65-6
  2. Yilmaz, Ihsan, (2005), Muslim laws, politics and society in modhèren nation states: dynamic legal pluralisms in England, Turkey, and Pakistan, Ashgate Publishing Ltd.,ISBN 0-7546-4389-1.

Réferènsi[besut | besut sumber]

  1. Abu Zahrah, Muhammad, Imam Syafi'i: Biografi dan Pemikirannya dalam Masalah Akidah, Pulitik & Fiqih, Penerjamah: Abdul Syukur dan Ahmad Rivai Uthman, Penyunting: Ahmad Hamid Alatas, Cet.2 (Jakarta: Lentera, 2005).
  2. Al-Qaththan, Syaikh Manna', Pengantar Studi Ilmu Kuran, Penerjemah: H. Aunur Rafiq El-Mazni, Lc., MA., Penyunting: Abduh Zulfidar Akaha, Lc., Cet.1 (Jakarta: Pustaka Al-Kautsar, 2006).
  3. Yatim, Badri, Sejarah Peradaban Islam, Ed.1, Cet.12 (Jakarta: PT Raja Grafindo Persada, 2001).
  4. Imam Muslim, Terjemah Kadis Shahih Muslim, Penerjemah: Ahmad Sunarto (Bandung: Penerbit "Husaini" Bandung, 2002).
  5. Al Imam Al Bukhari, Terjemah Kadis Shahih Bukhari, Penerjemah: Umairul Ahbab Baiquni dan Ahmad Sunarto (Bandung: Penerbit "Husaini" Bandung, tanpa taun).

Deleng uga[besut | besut sumber]

Pranala njaba[besut | besut sumber]