Sulaiman
| Sulaiman | |
|---|---|
Digambarake Nabi Sulaiman ing Kerajaane
|
|
| Holy Monarch, Prophet, 'Solomon the Wise', Constructor of the Temple | |
| Dipun urmati ing | Judaism Christianity Islam |
| Mangaruhi | David |
| Dipun pangaruhi déning | Many Jews, Christians and Muslim monarchs |
Sulaiman (basa Arab:سليمان) (kurang luwih 975-935 SM)[1] ya iku putrané Nabi Daud. Awit cilik baginda wis nunjukaké kapinteran pikirané. Panjenengané diangkat dadi nabi taun 970 SM. Asmané disebutake kaping 27 ing Al-Quran.[1] Dhèwèké tilar donya ing tlatah Rahbaam, Baitul Maqdis-Palestina.[1]
Isi
Genealogi[besut | besut sumber]
Sulaiman bin Daud bin Aisya bin Awid saka keturunan kulawarga Yahuza bin Ya'qub.
Biografi[besut | besut sumber]
Raja kabèh makhluk[besut | besut sumber]
Allah SWT ngangkat Sulaiman dadi nabi lan rasul.[2] Sawisé cukup umur lan ramané wafat, Sulaiman diangkat dadi raja ing kraton Israil.[2] Dhèwèké nguwasani ora mung menungsa, nanging uga kewan lan lelembut kayata jin lan liya-liyane. Baginda bisa mahami basa kabèh kewan.[2] Kraton Nabi Sulaiman éndah tenan.[2] Dibangun kanthi gotong royong manungsa, kéwan, lan jin.[2] Temboke saka watu pualam, saka lan lawange saka emas lan tembaga, pyane saka perak, hiasan lan ukiranne saka mutiara lan inten, berlian, pasir ing taman disebari mutiara, lan sakpiturute.[2]
Interaksi Sulaiman karo jin, kéwan lan liyane[besut | besut sumber]
Nabi Sulaiman diparingi anugrah kewicaksanan déning Allah awit rumaja.[2] Dhèwèké uga nduweni kaistimewan, ya iku bisa micara lan mahami basa kéwan, jin, lan sebangsane saengga kabèh makluk iku mau manut déning perintahe baginda.[2]
Panjenengané uga bisa nundukake jin lan angin, saengga bisa dikon ngapa wae kalebu jupuk tembaga cuer saka bumi kanggo gawé perkakas, bangunan kraton, bèntèng, piring-piring gedhe, lan tungku-tungku.[2]
Cathetan suku[besut | besut sumber]
|
||||||||||||||||||
