Pamaréntahan Revolusionèr Républik Indonésia

Saka Wikipédia Jawa, bauwarna mardika basa Jawa

Pamerentah Revolusi Republik Indonesia (biasa kasebut PRRI ) minangka salah sawijining gerakan penentangan antara pamarentah regional lan papréntahan tengah ( Jakarta ) sing dideklarasikan tanggal 15 Februari 1958 kanthi mbebasake ultimatum saka Dewan Perjuangan sing dipimpin dening Letnan Kolonel Ahmad Husein ing Padang, Sumatra Kulon . Indonesia

Gerakan menika disambut wonten daerah Sulawesi Lor lan Sulawesi Tengah, ing tanggal 17 Februari 1958, wilayah kasebut nyatakake dhukungan kanggo PRRI.[1]

Konflik menika dipunpengaruhi sanget kanggo nyuwun otonomi daerah . Ultimatum sanès panyuwun kanggo negara anyar utawi pemberontakan, nanging dados protes babagan konstitusi kasebut ditindakake.[2] Sanalika kondhisi pamrentahan ing Indonesia taksih dereng stabil sawise pasca-agresi Walanda. menika uga mengaruhi hubungan antara pamarentah pusat lan wilayah lan nggawe macem-macem kesenjangan, utamane ing wilayah wonten njaba Jawa .

Winih skaing konflik kasebut wiwit kedadeyan dipunmedalaken Perda No. 50 taun 1950 babagan pambentukan wilayah otonom dening propinsi Sumatra Tengah ing wektu kasebut sing kalebu propinsi Sumatra Kulon, Riau sing wektu iku taksih kalebu wilayah Kepulauan Riau, lan Jambi saiki.[3]

Nanging, perselisihan menika dianggep minangka pemberontakan [1] dening papréntahan pusat, ing nganggep ultimatum dados proklamasi saking pamarentah tandingan, lan mengke diremuk dening penyebaran pasukan militer paling gedhe sing wis direkam wonten sejarah militer Indonesia. Kabeh tokoh PRRI yaiku para pejuang kebebasan, peedamel lan pembela Republik Indonesia . Minangka Ahmad Husein dikonfirmasi saking rapat pamimin Militer wonten Istana Negara April 1957 ; Landasan perjuangan regional tetep Republik Proklamasi lan wajib nylametaken Republik Indonesia sing ditresnani.

Wiwit Gerakan[besut | besut sumber]

Gerakan menika Asal-Usul saka acara reuni divisi Bull ing Padang ing 20-25 November 1956 . Rapat kasebut nyebabake kebutuhan Otonomi Daerah supados bisa njelajah potensi lan kasugihan ing Wilayah lan sarujuk yen panyiapan Dewan Bull dipimpin dening Letnan Kolonel Ahmad Husein regulasi IV lan komando tetorium I sing manggon ing Padang . Nanging usaha menika gagal.

wonten 20 Desember 1956 . Letnan Kolonel Ahmad Husein nggunakake kekuwatan Pamrentah Wilayah saka Gubernur Ruslan Muljohardjo . dalil saking Gubernur dipun pilih déning Pemerintah derung ngatur kanggo nindakake pembangunan saka Regions . Saliyane iku, dewan liyane uga muncul, yaiku:

Kanggo mutusake masalah masalah sing dumadi, pamaréntah pusat dianakaké konferensi nasional wonten September saka 1957 . Banjur Konferensi Pembangunan Nasional ing wulan November 1957, sing tujuane nyiyapake pembangunan ing wilayah kasebut kanthi integral. Nanging tetep gagal lan malah mangan gedhe.

Pengumuman pambentukan PRRI[besut | besut sumber]

Banjur rapat raksasa diadakan ing Padang . Letnan Kolonel Ahmad Husein minangka pimpinan ngetokake ultimatum ing ngemot Kabinet Djuanda ngirim prentah marang Presiden sajrone 5 x 24 jam lan Presiden dijaluk bali menyang posisi konstitusi. Ultimatum menika ditolak dening Pamrentah Pusat, bahkan Ahmad Husein lan kanca-kancane dipecat saka Angkatan Dharat . Ing tanggal 15 Februari 1958, Kol. Ahmad Husein ngumumake pambentukan Pamrentah Revolusi Republik Indonesia ing Padang. Pamrentah nggawe Kabinet karo Syafruddin Prawiranegara minangka Perdana Menteri

Amarga pendirian PRRI[besut | besut sumber]

Alesan kangge pambentukan PRRI yaiku panjaluk otonomi lan kekarepan sing amba karo pamrentah pusat amarga nerak ukum kasebut. Uga pamrentahan cenderung dadi pusat, saengga pembangunan ing wilayah kasebut diabaikan

Operasi Militer[besut | besut sumber]

Peta operasi sing diluncurake Tentara Nasional Indonesia dicegat dening PRRI lan Permesta wonten taun 1958

Pamrentah Pusat nganggep gerakan kasebut kudu dibobol kanthi langsung dening kekuwatan gaman. Banjur Pamarentah nindakake operasi bareng sing dumadi saka Angkatan Darat, Angkatan Laut lan Udara . Operasi menika ditindakake kaya ing ngisor iki:

1. Operasi teges sing ditargetake Riau

2. Operasi 17 Agustus dipimpin Kolonel Ahmad Yani

3. Operasi Sapta marga

4. Operasi sadar ing pimpinan Leftenan Kolonel Dr. Ibnu Sutowo

Ing wektu sing cendhak akeh pamimpin PRRI nyerah tanggal 29 Mei 1961 Ahmad Husein nyerah lan pambrontakan PRRI rampung.

Kabinet PRRI[besut | besut sumber]

Kabinet PRRI kalebu:

  • Pakdhe Sjafruddin Prawiranegara minangka Perdana Menteri lan Menteri Keuangan,
  • Pakdhe Assaat Dt. Mudo minangka Menteri Dalam Negeri, Dahlan Djambek nyekel acara kasebut sadurunge Pak. Assaat teka ing Padang,
  • Col. Maludin Simbolon minangka Menteri Luar Negeri,
  • Prof. Pak Dr. Soemitro Djojohadikoesoemo minangka Menteri Pengangkutan lan Pengiriman,
  • Muhammad Sjafei minangka Menteri PPK lan Kesehatan,
  • JF Warouw minangka Menteri Pembangunan,
  • Saladin Sarumpaet minangka Menteri Pertanian lan Tenaga Kerja,
  • Manytar Lintang minangka Menteri Agama,
  • Saleh Lahade minangka Menteri Informasi,
  • Bapak Usman minangka Menteri Sosial,
  • Col. Dahlan Djambek minangka Menteri Pos lan Telekomunikasi sawise Pak. Assaat tekan Padang

Bibar PRRI[besut | besut sumber]

Acara iki mengko nyebabake eksos gedhe Minangkabau menyang wilayah liyane.[4] Miturut Dr. Mochtar Naim ing bukunipun, Merantau: Pola Migrasi Suku Minangkabau (1984), sadurunge kedadeyan PRRI, jumlah wong Minang ing Jakarta kira-kira kurang satus ewu, nanging sawise kedadeyan kasebut, jumlah kasebut tambah nganti sawetara atus ewu. Nyatane, miturut perkiraan Gubernur Jakarta ing taun 1971 wis ana udakara setengah yuta wong Minang ing Jakarta.[5]

Kajaba iku, uga duwe pengaruh psikologis sing paling gedhe kanggo masarakat Minangkabau nalika iku, yaiku kelet stigma pemberontak [6], déné wilayah Minangkabau wiwit jaman Walanda minangka salah siji sing wis ditemtokake kanggo nentang wilayah kolonial lan Indonesia sing setya lan nglairake akeh pimpinan nasionalis penting. sajrone jaman pra-kamardikan. Saliyane sawetara tumindak kekerasan sing dialami masyarakat uga nyuwara harga diri, kamulyan lan kamulyan sing diresmikake lan dikepungake karo mentalitas sing kalah [7] uga trauma kekalahan PRRI. Nganti dina iki para pelaku PRRI tetep ora gelem katon dadi pemberontak amarga tumindak kasebut.[4]

Cathetan[besut | besut sumber]

  1. a b Poesponegoro. Marwati Djoened, Notosusanto. Nugroho, (1992), Sejarah nasional Indonesia: Jaman Jepang dan zaman Republik Indonesia, PT Balai Pustaka, ISBN 978-979-407-412-1.
  2. Lukman Hakiem, (2008), M. Natsir di panggung sejarah republik, Penerbit Republika, ISBN 978-979-1102-43-8.
  3. Asnan, Gusti, (2007), Memikir ulang regionalisme: Sumatra Barat tahun 1950-an, Yayasan Obor Indonesia, ISBN 978-979-461-640-6.
  4. a b Syamdani, (2009), PRRI, pemberontakan atau bukan, Media Pressindo, ISBN 978-979-788-032-3.
  5. Syamdani. (2009). PRRI, pemberontakan atau bukan? (édhisi ka-Cet. 1). Yogyakarta: Media Pressindo. ISBN 9789797880323. OCLC 311495382.
  6. Kahin, Audrey R.,(2005), Dari pemberontakan ke integrasi: Sumatra Barat dan politik Indonesia, 1926-1998, Yayasan Obor Indonesia, ISBN 978-979-461-519-5.
  7. Hidayat, Komaruddin; Widjanarko, Putut (2008). Reinventing Indonesia: menemukan kembali masa depan bangsa. Jakarta: PT Mizan Publika. ISBN 979-433-516-9.

[[Kategori:Sajarah Indonésia]] [[Kategori:Kaca mawa pertalan kang durung kapriksa]]