Panggaringan panganan
Panganan garing punika cara saka pengawetan pangan kang pangan pepe (dehydrated utawa desiccated ). Pangatusan nyandhet tuwuhing bakteri, ragi, lan jamur kanthi ngilangi banyu . Dehidrasi digunakake kanthi akeh kanggo tujuan iki wiwit jaman kuno; praktik paling wiwitan yaiku 12.000 SM dening warga ing wilayah Timur Tengah lan Asia modern.[2] Banyu biasane dicopot liwat penguapan (pangatusan hawa, pangatusan srengenge, udud utawa pangatusan angin), sanajan saiki dehidrasi panganan listrik utawa pangatusan beku bisa digunakake kanggo nyepetake proses pangatusan lan njamin asil sing luwih konsisten.[3]
Akeh panganan sing bisa disiyapake kanthi dehidrasi. Daging duwe peran historis sing penting. Kanggo abad, akeh saka diet Eropah gumantung ing pepe kod -known minangka kod asin, bacalhau (karo uyah), utawa Stockfish (tanpa). Iki dadi sumber protein utama kanggo budak ing perkebunan India Kulon, lan dadi kekuwatan ekonomi utama ing perdagangan segitiga . Ikan garing biasane umume iwak kod utawa haddock, sing diarani Harðfiskur, minangka panganan enak ing Èslan, dene daging rusa garing minangka panganan tradisional Sami . Daging garing kalebu prosciutto ( Parma ham ), bresaola, biltong lan daging sapi .
Referensi[besut | besut sumber]
- ↑ Grandidier (1899), p. 521
- ↑ "Historical Origins of Food Preservation". Accessed June 2011.
- ↑ Rahman, M. Shafiur, èd. (2007). Handbook of Food Preservation (ing basa Inggris) (édhisi ka-2nd). Boca Raton: CRC Press. ISBN 9781420017373.