Menyang kontèn

Taman Ueno

Saka Wikipédia Jawa, bauwarna mardika basa Jawa
Taman Ueno
Pengunjung menikmati kembang sakura
Taman Ueno kapernah ing Jepang
Taman Ueno
PapanTaito, Tokyo, Jepang
Koordinat35°42′44″N 139°46′16″E / 35.71222°N 139.77111°E / 35.71222; 139.77111Koordhinat: 35°42′44″N 139°46′16″E / 35.71222°N 139.77111°E / 35.71222; 139.77111
Area538,506.96 square metres (133.06797 acres)
Created19 Oktober 1873[1]
Public transit accessStasiun Ueno

Taman Ueno (上野公園 Ueno Kōen?) yaiku taman umum sing wiyar ing Ueno, Taito, Tokyo, Jepang. Taman Ueno asale saka kuil sing diarani Kan'ei-ji sing dibangun ing jaman Édo dening shogun kaping 3 Tokugawa Iemitsu. Ing antarane taman umum pertama ing negara kasebut, didegake ngetutake gaya barat minangka bagean saka nyilih lan asimilasi praktik internasional sing mbedakake jaman Meiji wiwitan. Omah saka pirang-pirang museum utama, Taman Ueno uga dirayakake nalika musim semi amarga kembang sakura lan hanami. Ing jaman saiki taman lan obyek wisata kasebut narik luwih saka sepuluh yuta pengunjung saben taun, dadi taman kutha paling populer ing Jepang.[2]

Sejarah

[besut | besut sumber]

Taman Ueno didegake ing lahan sing maune kagungane Kan'ei-ji, didegake ing taun 1625 ing "gerbang setan", arah nasib ala ing sisih lor mangetan Istana Edo.[3] Umume bangunan kuil dirusak ing Peperangan Ueno ing taun 1868 sajrone Perang Boshin, nalika pasukan keshogunan Tokugawa dikalahake dening wong-wong sing ngarahake pamulihan kekaisaran. Ing wulan Desember taun kasebut, Ueno Hill dadi duweke kutha Tokyo, kajaba bangunan kuil sing isih ana sing kalebu pagoda lima lantai taun 1639, Kiyomizu Kannondō (utawa Shimizudō) taun 1631, lan udaraka gerbang utama umure sing padha (kabeh ditetepake dening Properti Kebudayan Penting Jepang).[2][4][5][6]

Maneka usulan diajokake kanggo nggunakake situs kasebut kanggo sekolah medis utawa rumah sakit, nanging dhokter Walanda Bauduin malah njaluk supaya wilayah kasebut diowahi dadi taman.[7] Ing wulan Januari 1873, Dajō-kan nerbitake notifikasi babagan pambentukan taman umum, kanthi nyathet manawa "ing prefektur kalebu Tokyo, Osaka, lan Kyoto, ana macem-macem papan sejarah, kaendahan indah, lan rekreasi lan santai nalika masarakat bisa ngunjungi lan seneng-seneng, kayata Sensō-ji lan Kan'ei-ji..."[8][9] Kapisan dikelola dening Biro Museum Kementerian Dalam Negeri, banjur dening Menteri Pertanian lan Perdagangan, sadurunge diterusake menyang Menteri Rumah Tangga Kekaisaran. Ing taun 1924, kanggo ngurmati perkawinan Hirohito, Taman Ueno diwenehake menyang kutha dening Kaisar Taishō, nampa jeneng resmi nganti saiki Ueno Onshi Kōen ( 上 野 恩賜 公園?),lit."Taman Hadiah Kekaisaran Ueno".[8]

Fasilitas

[besut | besut sumber]
Seiyōken didegake ing taun 1872, salah sawijining restoran gaya barat kapisan ing Jepang; toko kopi pertama sing ngetutake ing taun 1888[10][11]

Taman Ueno yaiku omah kanggo sawetara museum. Tembung ing Jepang kanggo museum lan uga kanggo seni yaiku digawe ing jaman Meiji (wiwit taun 1868) kanggo nyekel konsep Barat sawise Misi Iwakura lan kunjungan awal liyane ing Amerika Lor lan Eropa. Tembung ing Jepang kanggo museum uga kanggo seni yaiku ing jaman Meiji (wiwit taun 1868) kanggo ngrebut Kulon konsep sawise Misi Iwakura lan kunjungan awal liyane ing Amerika Utara lan Eropa.[12] Museum Nasional Tokyo didegake ing taun 1872 sawise pameran kaping pisanan dening Departemen Museum Kementerian Pendidikan anyar.[13] Ing taun sing padha dibukak Museum Pendidikan Pendidikan, saiki dadi Museum Nasional Alam lan Ilmu Pengetahuan.[14] Museum Nasional Seni Barat didegaké ing taun 1959 adhedhasar koleksi industrialis (klompok Kawasaki) Matsukata Kōjirō; koleksi kasebut ditinggalake ing toko Prancis dening Matsukata lan bali dening pamrentah Prancis ing taun 1959 sawise Prajanjian San Francisco.[15][16]

Museum liyane kalebu Museum Kesenian Metropolitan Tokyo, wiwit taun 1926, lan Museum Shitamachi ing taun 1980, sing khusus kanggo budaya "Kutha Rendah".[17][18] Taman iki uga dipilih dadi omah kanggo Japan Academy (1879), Tokyo School of Fine Arts (1889), lan Tokyo School of Music (1890).[2] Aula konser gaya barat kapisan ing negara kasebut, Sogakudo Concert Hall taun 1890 (ICP) disumbangke menyang bangsal ing taun 1983 lan direkonstruksi ing situs liyane ing taman, sing digunakake kanggo konser.[19][20] Tokyo Bunka Kaikan dibukak ing taun 1961 kanggo ajang opera lan balet, ing perayaan mengeti limang atus dhasar madege kutha Edo[21] Perpustakaan Imperial didegaké dadi perpustakaan nasional ing taun 1872 lan dibukak ing Taman Ueno taun 1906; Perpustakaan Diet Nasional dibukak ing Chiyoda ing taun 1948 lan bangunan saiki duwé Perpustakaan Internasional Sastra Anak-anak.[22][23]

Deleng uga

[besut | besut sumber]

Pratélaning taman nasional ing Jepang

Referensi

[besut | besut sumber]
  1. ↑ 上野恩賜公園 [Ueno Park] (ing basa Jepang). Tokyo Metropolis. Diarsip saka sing asli ing 11 August 2016. Dibukak ing 4 March 2012.
  2. ↑ a b c Havens, Thomas R. H. (2011). Parkscapes: Green Spaces in Modern Japan. University of Hawaii Press. kc. 28ff. ISBN 978-0-8248-3477-7.
  3. ↑ Jinnai Hidenobu (1995). Tokyo: A Spatial Anthropology. University of California Press. kc. 15. ISBN 0-520-07135-2.
  4. ↑ "旧寛永寺五重塔" [Former Kan'ei-ji five-storey pagoda]. Agency for Cultural Affairs. Diarsip saka sing asli ing 23 December 2019. Dibukak ing 8 March 2012.
  5. ↑ "寛永寺清水堂" [Kan'ei-ji Shimizudō]. Agency for Cultural Affairs. Diarsip saka sing asli ing 23 December 2019. Dibukak ing 8 March 2012.
  6. ↑ "寛永寺旧本坊表門 (黒門)" [Former Kan'ei-ji Omotemon (Kuromon)]. Agency for Cultural Affairs. Diarsip saka sing asli ing 23 December 2019. Dibukak ing 8 March 2012.
  7. ↑ Seidensticker, Edward (2010). Tokyo from Edo to Showa 1867-1989: The Emergence of the World's Greatest City. Tuttle Publishing. kc. 125ff. ISBN 978-4-8053-1024-3.
  8. ↑ a b "Ueno Park". National Diet Library. Diarsip saka sing asli ing 23 June 2012. Dibukak ing 3 March 2012.
  9. ↑ 公園緑地年表 [Parks - Chronology] (ing basa Jepang). Ministry of Land, Infrastructure, Transport and Tourism. Diarsip saka sing asli ing 8 August 2022. Dibukak ing 8 March 2012.
  10. ↑ Seidensticker, Edward (2010). Tokyo from Edo to Showa 1867-1989: The Emergence of the World's Greatest City. Tuttle Publishing. kc. 58, 113. ISBN 978-4-8053-1024-3.
  11. ↑ 歴史 [History] (ing basa Jepang). Seiyōken. Dibukak ing 8 March 2012.
  12. ↑ Tseng, Alice Y. The Imperial Museums of Meiji Japan: Architecture and the Art of the Nation. University of Washington Press. kc. 18ff. ISBN 978-0-2959-8777-4.
  13. ↑ "History of the TNM". Tokyo National Museum. Dibukak ing 8 March 2012.
  14. ↑ "Profile and History of NMNS". National Museum of Nature and Science. Dibukak ing 8 March 2012.
  15. ↑ "Outline". National Museum of Western Art. Dibukak ing 8 March 2012.
  16. ↑ "Matsukata Collection". National Museum of Western Art. Dibukak ing 8 March 2012.
  17. ↑ 東京都美術館について [Tokyo Metropolitan Art Museum - About] (ing basa Jepang). Tokyo Metropolitan Art Museum. Diarsip saka sing asli ing 3 April 2012. Dibukak ing 8 March 2012.
  18. ↑ "Shitamachi Museum". Taitō Ward. Diarsip saka sing asli ing 3 March 2016. Dibukak ing 8 March 2012.
  19. ↑ Finn, Dallas (1995). Meiji Revisited: the Sites of Victorian Japan. Weatherhill. kc. 111ff. ISBN 0-8348-0288-0.
  20. ↑ "旧東京音楽学校奏楽堂" [Former Tokyo School of Music Sōgakudō]. Agency for Cultural Affairs. Diarsip saka sing asli ing 30 July 2012. Dibukak ing 3 March 2012.
  21. ↑ "Tokyo Bunka Kaikan - About". Tokyo Bunka Kaikan. Dibukak ing 8 March 2012.
  22. ↑ "History". National Diet Library. Diarsip saka sing asli ing 10 February 2012. Dibukak ing 9 March 2012.
  23. ↑ "History". International Library of Children's Literature. Dibukak ing 9 March 2012.
Dijupuk saka "https://jv.wikipedia.org/w/index.php?title=Taman_Ueno&oldid=1707220"