Jamu
Jamu ya iku obat tradhisional kang bahane saka tanduran, upamané saka oyot, godhong, woh, lan kulit kayu sawijining tanduran kang kena kanggo nambani werna-werna lelara .[1] Pèrangan wit-witan mau ana sing diolah kanthi digodhog lan ana uga kang dipangan mentah.[1] Wong Indonésia wis ngerti jamu nalika pirang-pirang abad kapungkur. Kang sepisanan jamu mung ana ing kupêngan kraton utawa istana , ya iku ing Kasultanan ing Yogyakarta lan Kasunanan ing Surakarta.[1] Jaman biyèn jamu mung dingerténi ing kalangan kraton lan ora éntuk disebarake ing masarakat njaba kraton.[1] Ananging kanthi owah ginsiring jaman kang saya suwé saya maju, jamu bisa diajaraké ing masarakat njaba kraton, saéngga masarakat njaba kraton wis akèh kang bisa ngracik jamu dhéwé.[1] Prastawa iki kang ndadékaké jamu ngrêmbaka lan digawé ora mung wong Indonésia nanging uga payu ing mancanagara.[1] Kanggoné masarakat Indonésia, jamu iku resép turunan saka leluhur kang kudu dijaga lan dingrêmbakakaké.[1]
Sejarah Jamu[besut | besut sumber]
Indonésia wiwit mbiyèn mula wis kondhang karo gemah ripah loh jinawi, lemahé kang subur lan asil buminé kang akéh.[1]
