Buda Tanah Murni

Saka Wikipédia Jawa, bauwarna mardika basa Jawa
(Kaelih saka Buddha Tanah Murni)
Buda Amitābha lan para bodhisatwa panganute Avalokiteśvara (tengen) lan Mahāsthāmaprāpta (kiwa)

Buda Tanah Murni

(Hanzi Sederhana: 净土宗; Hanzi Tradisional: 淨土宗; Pinyin: Jìngtǔzōng; Jepang: 浄土仏教[1], Jōdo bukkyō; Koréa: 정토종, jeongtojong; Vietnam: Tịnh Độ Tông), uga sinebut minangka AmidismeMasalah sitiran: Tenger <ref> ora trep; jeneng ora trep, contoné amarga kakèhan, ya iku sawijining cabang saka Buda Mahāyāna lan salah sijiné aliran kang paling akèh mraktikaken tradisi-tradisi Buda ing Asia Timur. Tanah Murni ya iku sawijining tradisi pengajaran Buda kang punjere ing Buda Amitābha.

Pure Land ngorientasikake praktik-praktik lan konsèp-konsèp kang tinemu ing pengajaran kosmologi Buda Mahāyāna, lan wujud komponèn saka tradisi Buda Mahāyāna ing Tiongkok, Jepang, Koréa, Vietnam, lan Tibet. Istilah "Buda Tanah Murni" minangka ndeskripsike soteriologi Tanah Murni saka Buda Mahāyāna, kang kondhang minangka "tradisi Tanah Murni" utawa "pengajaran Tanah Murni," lan béda karo sekte-sekte Tanah Murni kang ngrembaka ing Jepang. Ing Buda Jepang, piwulangan Tanah Murni dikembangake ing sekte-sekte institusional independen, kang bisa dideleng saka aliran Jōdo-shū lan Jōdo Shinshū.[2]

Sajarah wiwitan[besut | besut sumber]

Patung Buda Amitābha kang lunggug ing meditasi. Borobodur, Jawa, Indonesia.
Buku binuka saka versi Tiongkok tradhisional (karo anotasi Jepang) saka Sukhāvatīvyūha Sūtra.
Gunung Lu, ya iku tradisi Tanah Murni Tiongkok diwangun.

Sajarah ing India[besut | besut sumber]

Pengajaran Tanah Murni sepisanan dikembangake ing India, lan kondhang banget ing Kashmir lan Asia Tengah, ya iku asalé ajaran mau.[3] sutra-sutra Tanah Murni dikirim saka tlatah Gandhāra ing China ing wiwitan 147 Masehi, nalika biksu Kushan Lokakṣema wiwit nerjemahake sūtra-sūtra Buda sepisanan ing sajeroning basa Tiongkok.[4]

Uga delengen[besut | besut sumber]

Catatan[besut | besut sumber]

  1. "You Were Born For a Reason". Diarsip saka sing asli ing 2013-10-29. Dibukak ing 2015-06-18.
  2. Guide on Buddhism for America[pranala mati permanèn]
  3. Skilton, Andrew. A Concise History of Buddhism. 2004. p. 104
  4. "The Korean Buddhist Canon: A Descriptive Catalog (T. 361)".

Wacan tambahan[besut | besut sumber]

  • Hisao Inagaki, Harold Stewart (transl.): The Three Pure Land Sutras, Berkeley: Numata Center for Buddhist Translation and Research 2003. ISBN 1-886439-18-4 PDF Archived 2015-05-21 at the Wayback Machine.
  • Müller, F. Max (trans) Buddhist Mahâyâna texts Vol.2: The larger Sukhâvatî-vyûha, the smaller Sukhâvatî-vyûha, the Vagrakkedikâ, the larger Pragñâ-pâramitâ-hridaya-sûtra, the smaller Pragñâ-pâramitâ-hridaya-sûtra. The Amitâyur dhyâna-sûtra, translated by J. Takakusu. Oxford, Clarendon Press 1894. Pure Land Sutras
  • Shi Wuling: In one Lifetime: Pure Land Buddhism, Amitabha Publications, Chicago 2006. ISBN 9781599753577
  • Halkias, Georgios: Luminous Bliss: A Religious History of Pure Land Literature in Tibet, with an annotated English translation and critical edition of the Orgyan-gling Gold manuscript of the short Sukhāvatīvyūha-sūtra. Hawaii: University of Hawai‘i Press 2013. [1]
  • Shinko Mochizuki, Leo M. Pruden,Trans. (1999). Pure Land Buddhism in China: A Doctrinal History, Chapter 1: A General Survey. In: Pacific World Journal, Third Series, Number 1, 91-103. Archived from the original
  • Shinko Mochizuki, Leo M. Pruden,Trans. (2001). Pure Land Buddhism in China: A Doctrinal History, Chapter 2: The Earliest Period; Chapter 3: Hui-yuan of Mt.Lu; and Chapter 4: The Translation of Texts-Spurious Scriptures. In: Pacific World Journal, Third Series, Number 3, 241-275. Archived from the original
  • Shinko Mochizuki, Leo M. Pruden,Trans. (2002). Pure Land Buddhism in China: A Doctrinal History, Chapter Five: The Early Pure Land Faith: Southern China, and Chapter Six: The Early Pure Land Faith: Northern China. In: Pacific World Journal, Third Series, Number 4, 259-279. Archived from the original
  • Shinko Mochizuki, Leo M. Pruden,Trans. (2000). Pure Land Buddhism in China: A Doctrinal History, Chapter 7: T'an-luan. In: Pacific World Journal, Third Series, Number 2, 149-165. Archived from the original
  • Kenneth Tanaka (1989). Bibliography of English-language Works on Pure land Buddhism: Primarily 1983-1989, Pacific World Journal, New Series, Number 5, 85-99. PDF

Pranala njaba[besut | besut sumber]