Purana
Artikel iki prelu dirapèkaké supaya jumbuh karo wewaton artikel WikipédiaPanjenengan bisa mbiyantu ngrapèkaké artikel iki kanthi mérang dadi paragraf-paragraf utawa wikifikasi. Sawisé dirapèkaké, tandha iki kena dibusak. |
Artikel iki minangka bagéyan saka sèri Susastra Hindhu | |
Veda | |
---|---|
Rgveda · Yajurveda | |
Samaveda · Atharvaveda | |
Pamérangan Veda | |
Samhita · Brahmana | |
Aranyaka · Upanisad | |
Upanishad | |
Aitareya · Bṛhadāraṇyaka | |
Īṣa · Taittirīya · Chāndogya | |
Kena · Muṇḍaka | |
Māṇḍūkya ·Praśna | |
Śvetaśvatara | |
Wedangga | |
Śikshā · Chanda | |
Vyakarana · Nirukta | |
Jyotisha · Kalpa | |
Itihasa | |
Mahabharata · Ramayana | |
Susastra liyané | |
Smrti · Purana | |
Bhagavad Gita · Sutra | |
Pancaratra · Tantra | |
Kumara Vyasa Bharata · Stotra | |
Hanuman Chalisa · Ramacharitamanas | |
Shikshapatri · Vachanamrut | |
Deleng uga | |
Mitologi | |
Kosmologi | |
Déwa-Dèwi | |
Portal Hindhu |
Purana (Sanskerta: पुराण ; purāṇa, tegesipun "cariyos jaman kina") inggih punika sapérangan saking kesusastraan Hindhu ingkang ngemot mitologi, legenda, saha cariyos-cariyos jaman kina. Tembung "Purana" ateges sajarah kina utawi cariyos kina. Wonten antawisipun 18 kitab "Purana" ingkang kawéntar, jejuluk “Mahapurana”. Panyeratanipun kitab-kitab Purana kawiwitan nalika 500 taun SM.[1]
Purana limrahipun nyukani kaunggulan dhumateng déwa tartamtu, nglimpahaken konsèp agama saha filsafat. Purana limrahipun kaserat wonten ing wujud cariyos ingkang gayut déning tiyang satunggal saha sanèsipun. Purana wonten ugi pertalan vernakular saha kasebaraken déning ulama Brahmana, ingkang maos saha nyariosaken kisahipun, limrahipun wonten ing sesi Katha (ing pundi sawijining Brahmana tindakan wonten ing salah satunggaling papan lajeng nyariosaken péranganing Purana).[1]
Asli
[besut | besut sumber]Wyasa, minangka panulis saking Mahabharata, kanthi tradhisional dipunanggep minangka panyusun Purana.[2] Nanging, kaserat ingkang wiwitan versi tanggal saking jaman Kamaharajan Gupta (Katiga abad kalima Masehi) saha kathah bahan babagan tanggal, lumantar referensi sajarah saha cara sanès, periode punika saha abad-abad salajengipun. Teks-teks ingkang mungkin kaserat ing sadaya tlatah India.[2]
Tanggal kadamelipun teks-teks ingkang kaserat boten nemtokaken tanggal asal Purana.[3] Ing satunggal sisih, punika wonten manéka wujud lésan sadéréngipun kaserat[3], déné wonten ing wekdal ingkang sami, punika sampun dipunéwahi kanthi bertahap nalika abad ingkang angka 16.[3][4]
Sawijining referensi wiwit kapanggih wonten ing Upanishad Chandogya (7.1.2). (antawis taun 500 SM).Upanishad Brhadaranyaka ngacu purana minangka "kelima Weda",[5] itihāsapurāṇaṃ pañcamaṃ vedānāṃ, nedahaken wigatinipun agama wiwit saking mitos, kadosipun punika wonten ing wujud murni lésan. Ingkang wigati, wujud ingkang paling misuwur itihāsapurāṇaṃ inggih punika Mahabharata. Tembung punika ugi wonten ing Atharwaweda 11.7.24.[6][7]
Miturut Pargiter,[6] ingkang "Purana asli" kadosipun tumuju ing tanggal redaksi akir saking Weda. Banjir gavin nggayutaken medalipun Purana kaserat sajarah kaliyan medalipun kultus pemujaan ingkang pusatipun ing déwa tartamtu ing era Gupta: korpus Puranic inggih punika badan ingkang jangkep saking bahan ingkang nengenaken pandangan kultus.[8] Wendy Doniger, dhedhasar studi Indologis, netepaken tanggal prakiran kaliyan manéka Purana. Punika tanggal Markandeya Purana kanggé c. 250 CE (kaliyan satunggal tanggal kanggec 550 CE.), Matsya Purana kanggé c. 250-500 CE, Vayu Purana kanggé c. 350 CE, Harivamsa saha Wisnu Purana kanggé c. 450 CE, Brahmanda Purana kanggé c. 350-950 CE, Wamana Purana kanggé c. 450-900 CE, Kurma Purana kanggé c. 550-850 CE, saha Lingga Purana kanggé c. 600-1000 CE.[9]
Ide-ide ingkang umum kapanggih wonten ing sadaya korpus nanging boten mungkin kanggé nglacak garis prabawa satunggal dhumateng sanèsipun saéngga korpus Purana langkung prayogi dipuntingali sadaya.[8]
The All India Kashiraj Trust, dipunbentukm wonten ngandhapipun Vibhuti Narayan Singh, Maharaja Kashi, ndedikasikaken piyambakipun kanggé penerbitan Purana.[9]
Pratélan kitab Purana (Mahapurana):
- Matsyapurana
- Wisnupurana
- Bhagawatapurana
- Warahapurana
- Wamanapurana
- Markandeyapurana
- Wayupurana
- Agnipurana
- Naradapurana
- Garudapurana
- Linggapurana
- Padmapurana
- Skandapurana
- Bhawisyapurana
- Brahmapurana
- Brahmandapurana
- Brahmawaiwartapurana
- Kurmapurana[10]
Cathetan suku
[besut | besut sumber]- ↑ a b [1][pranala mati permanèn](dipunundhuh tanggal 1 Oktober 2012)
- ↑ a b The Puranas by Swami Sivananda
- ↑ a b c Johnson 2009, kc. 247
- ↑ Singh 1997, kc. 2324
- ↑ Brhadaranyaka Upanisad 2.4.10, 4.1.2, 4.5.11. Satapatha Brahmana (SBE, Vol. 44, pp. 98, 369). Moghe 1997, kc. 160, 249
- ↑ a b Pargiter 1962, kc. 30–54
- ↑ Moghe 1997, kc. 249 and the Satapatha Brahmana 11.5.6.8. and 13.4.3.13. SBE Vol. 44, pp. 98, 369
- ↑ a b Flood 1996, kc. 359
- ↑ a b Collins, Charles Dillard (1988). The Iconography and Ritual of Śiva at Elephanta. SUNY Press. kc. 36. ISBN 978-0-88706-773-0.
- ↑ [2] Archived 2012-07-30 at the Wayback Machine.(dipunundhuh tanggal 22November 2012)
Artikel gegayutan Hindhu iki minangka artikel rintisan. Kowé bisa ngéwangi Wikipédia ngembangaké. |