Menyang kontèn

Ismail al-Faruqi

Saka Wikipédia Jawa, bauwarna mardika basa Jawa
Isma'il al-Faruqi
Potret resmi, u. 1980
Jeneng lairإسماعيل راجي الفاروقي
Lair(1921-01-01)1 Januari 1921
Jaffa, Mandat Inggris Palestina
Pati27 Mèi 1986(1986-05-27) (umur 65)
Wyncote, Pennsylvania, Amérika Sarékat
Jalaran patiPati amargi ditusuk
Forest Hills Cemetery, Pennsylvania
40°07′49″N 75°01′31″W / 40.1303°N 75.0253°W / 40.1303; -75.0253
Bangsa Palestina
 Amérika Sarékat
BojoLois Lamya al-Faruqi (o. 1951–86)
Anak5
Sana jaringanismailfaruqi.com
Tandha tangan
Tanda tanganipun Isma'il al-Faruqi

Ismail Raji al-Faruqi (إسماعيل راجي الفاروقي Ismāʿīl Rājī al-Fārūqī); 1 Januari 1921 – 27 Mei 1986) yaiku filsuf lan cendekiawan Muslim Palestina-Amerika sing misuwur amarga kontribusi ing kajian Islam lan dialog antaragama. Dheweke sinau ing Universitas Al-Azhar ing Kairo lan ngajar ing Amerika Lor, kalebu ing Universitas McGill ing Kanada. Al-Faruqi dadi profesor agama ing Temple University, ing ngendi dheweke ngadegake program Studi Islam. Dheweke uga dadi pangadeg International Institute of Islamic Thought (IIIT) kanggo ndhukung studi Islam. Al-Faruqi nulis luwih saka 100 artikel lan 25 buku, kayata Christian Ethics: A Historical and Systematic Analysis of Its Dominant Ideas lan Al-Tawhid: Its Implications for Thought and Life, sing ngrembug pemikiran Islam, etika, konsep monoteisme, lan hubungan antaragama.

Urip Wiwitan lan Pendhidhikan

[besut | besut sumber]

Al-Faruqi lair ing Jaffa, wilayah Mandat Inggris ing Palestina.[1][2] Bapake, Abd al-Huda al-Faruqi, yaiku hakim agama Islam (qadi).[3] Al-Faruqi nyinaoni ilmu ing omahe lan masjid sadurunge mlebu Collège des Frères de Jaffa taun 1936.[1][4]

Ing taun 1942, dheweke dadi pendaftar ing pamrentah Mandat Inggris ing Yerusalem, lan taun 1945 dadi gubernur distrik Galilea.[2] Sawisé Perang Arab-Israel 1948, dheweke pindhah menyang Beirut, Lebanon, kanggo sinau ing American University of Beirut.[3] Dheweke uga sinau filsafat ing Indiana University lan nggayuh gelar master taun 1949.[5] Al-Faruqi banjur nikah karo Lois Lamya al-Faruqi lan nerusake pendhidhikan, entuk gelar master maneh saka Harvard University taun 1951 lan Ph.D. saka Indiana University taun 1952.[6]

Karir Akademik

[besut | besut sumber]

Ing taun 1958, al-Faruqi ngajar ing Fakultas Divinitas Universitas McGill, lan sinau babagan agama Kristen lan Yahudi. Dheweke ketemu filsuf Pakistan Fazlur Rahman, sing nduweni pangaribawa gedhe marang pendekatan dheweke ing dialog antaragama.[7] Wiwit taun 1961 nganti 1963, dheweke dadi profesor tamu ing Institut Penelitian Islam ing Karachi, Pakistan.[1]

Ing taun 1964, dheweke bali menyang Amérika Sarékat, ngajar ing University of Chicago lan Syracuse University. Ing taun 1968, dheweke dadi profesor ing Temple University lan ngembangake Program Studi Islam ing kana. Akeh murid, kalebu John Esposito, sinau ing ngisor bimbingane.[8][9]

Filsafat lan Pemikiran

[besut | besut sumber]

Pemikiran al-Faruqi ngukir prinsip tawhid (monoteisme), sing dideleng minangka pondasi peradaban Islam. Tawhid dadi prinsip pemersatu kanggo nggabungake kabeh aspek urip, ora mung ing kapercayan nanging uga ing etika lan sosial. Miturut al-Faruqi, tawhid nuntut manungsa dadi wakil (khilafah) ing Bumi, kanthi tanggung jawab moral marang masyarakat lan lingkungan.[10]

Prestasi Akademik

[besut | besut sumber]

Ing taun 1980, al-Faruqi medhegake International Institute of Islamic Thought (IIIT) kanggo ndhukung riset Islam. Kerjane babagan "Islamisasi Ilmu Pengetahuan" nduweni tujuan kanggo nyelarasake nilai-nilai Islam karo ilmu lan sinau modern.[11] Dheweke uga ndorong dialog antaragama kanggo mbangun rasa hormat lan tentrem antarane Islam, Kristen, lan Yahudi.[12]

Pati

[besut | besut sumber]

Ing Mei 1986, al-Faruqi lan bojone dipatèni ing omahe ing Pennsylvania déning Joseph Louis Young, sing banjur ngakoni lan diputus hukuman mati. Anake wadon sing uga terluka parah kaslametan.[13][14]

Referensi

[besut | besut sumber]
  1. ↑ a b c Imtiyaz Yusuf, èd. (2021). Essential Writings: Ismail Al Faruqi. Kuala Lumpur: IBT Books. kc. 3.
  2. ↑ a b "Faruqi, Ismail Raji al- (1986)". The Oxford Dictionary of Islam. Oxford Reference. Dibukak ing 2024-07-04.
  3. ↑ a b Badri, Malik (2014). "Psychological reflections on Ismail al-Faruqi's life and contributions". The American Journal of Islamic Social Sciences. 31 (2): 145–152. doi:10.35632/ajis.v31i2.1052.
  4. ↑ Esposito, John L.; Voll, John O. (2001). "Ismail al-Faruqi". Makers of Contemporary Islam. Oxford University Press. kc. 52–70.
  5. ↑ Al-Faruqi, Isma'il Raji (1949). The Ethics of Reason and the Ethics of Life (Kantian and Nietzschean Ethics) (Master's thesis). Bloomington: Indiana University.
  6. ↑ Al-Faruqi, Isma'il (1952). On Justifying the Good (PhD thesis). Bloomington: Indiana University.
  7. ↑ Rahman, Fazlur (1990). "Palestine and My Experiences with the Young Faruqi: 1958 to 1963". Journal of Islamic Research. 4 (4): 295–300.
  8. ↑ Quraishi, M. Tariq (1986). Ismail al-Faruqi: An Enduring Legacy. MSA Publications. kc. 9.
  9. ↑ "Editorial". The American Journal of Islamic Social Sciences. 28 (3): ii–xii. 2011.
  10. ↑ Yusuf, Imtiyaz (2022). "Ismail Al Faruqi". Ing Fleet, Kate; Krämer, Gudrun; Matringe, Denis; Nawas, John; Rowson, Everett (èd.). Encyclopaedia of Islam. Vol. 3. Koninklijke Brill NV.
  11. ↑ Al-Faruqi, Isma'il Raji (1982). Islamization of Knowledge. IIIT.
  12. ↑ Yusuf, Imtiyaz (2012). Islam and Knowledge. London: I. B. Tauris.
  13. ↑ Fletcher, Charles (2014). Muslim-Christian Engagement in the Twentieth Century: The Principles of Inter-faith Dialogue and the Work of Ismail Al-Faruqi. United Kingdom: I.B.Tauris. kc. 34.
  14. ↑ Toth, Anthony B. (November 1986). "Focus on Arabs and Islam". Washington Report on Middle East Affairs.

Situs Web Liyane

[besut | besut sumber]


Dijupuk saka "https://jv.wikipedia.org/w/index.php?title=Ismail_al-Faruqi&oldid=1701167"