Abubakar bin Ali Syahab
Habib Abubakar bin Ali Shahab (28 Rajab 1288H (1910)-18 Maret 1944) ya iku tokoh keturunan Arab-Indonésia, kang aktif sajeroning pergerakan lan pendhidhikan Islam nalika jaman pra-kemerdekaan Indonésia, sarta wujud pendiri Jamiat Kheir dan Malja Al Shahab.
Tahun 1900 wujud awal abad 20 kang kerep diomngaké awal abad keemasan. Batavia, sebutan kutha Jakarta wektu iku, lagi ngleboni periode kutha kolonial modern. Berkat revolusi indhustri pira-pira tèknologi kawanuhaké. Sistem transportasi lan komunikasi wiwit tumuwuh. Angkudan sepur Jakarta-Bogor wiwit kawanuhaké, wondené pelabuhan Tanjung Priok selot ramé déning paneko saka Walanda lan Éropah sawisé dibukaé terusan Suez ing Mesir.
Nanging sayangé, kang menikmati kemajuan iku amung kelompok minoritas Walanda lan wong-wong Éropah. Ora mangkono karo wong-wong pribumi, kalebu wong-wong keturunan Arab. Khusus tumrap wong-wong keturunan Arab, Walanda nganggep anané dhèwèké ing Indonésia bebayani banget kanggo pulitik kolonialé kang anti Islam. Apamanèh semangat Pan-Islamisme kang dikobaraké ing Turki lan pejuang Islam kaliber internasional saka Ahul-Bayt, Sayyid Jamaluddin Al-Afghani bergaung ing Indonésia. Prof. Snouck Hurgronye terang-terangan nuduh kaum Alawiyyin kang nyebaraké paham Pan-Islamisme ing Indonésia.[1]
Jaman enom lan pendhidhikan[besut | besut sumber]
Lahir ing Jakarta nalika tanggal 28 Rajab 1288 H (130 taun lalu), saka bapak kang jenengé Ali bin Abubakar bin Umar Shahab, kelahiran Damun, Tarim, Hadramaut. Ibuné jenengé Muznah binti Syech Said Naum. Said Naum yaiikuu salah sijiné pawongan keturunan Arab kang makafaké lemahé kang amba ing kawasan Kebon Kacang, Tanah Abang, kanggo kuburan.
Sajeroning 10 taun, nalika taun 1297 H, Habib Abubakar bebarengan bapaké sarta seduluré Muhammad lan Sidah, mangkat marang Hadramaut. Ing Hadramaut, dhèwèké ngentèkaké wektuné kanggo luru ngèlmu saka pira-pira guru kaloka ing kana.
Habib Abubakar balèk marang Indonésia liwat Syihir, Aden, Singapura, lan tekan ing Jakarta nalika tanggal 3 Rajab 1321 H. Èntuk gemblengan suwéné 13 taun ing Hadramaut, dhèwèké langsung ngedegaké Jamiat Kheir bebarengankaro bocah-bocah seumurané.
Pendirian Jamiat Kheir[besut | besut sumber]
Sajeroning situasi lan tekanan kolonial kang abot, Habib Abubakar tampil kanggo ngedegaké salah sijiné perguruan Islam, kang ora amung ngajaraké agama, nanging uga pendidikan umum. Nalika taun 1901, bebarengan karo semangaté kebangkitan Islam ing tanah air, ngadeg perguruan Islam Jamiat Kheir. Wektu iku pertama kali ngadeg, perguruan iki mbukaké sekolah ing kawasan Pekojan kang kang wektu iku penduduké akehé saka keturunan Arab.
Saliyané Habib Abubakar, mèlu uga gadegaké perguruan iki pira-pira nom-noman Alawiyyin kang duwé penemu pada lan tekad kanggo majukaké Islam ing Indonésia, sisan nglawan propaganda-propaganda Walanda kang anti Islam. Déwéké ya iku Muhammad bin Abdurrahman Shahab, Idrus bin Ahmad Shahab, Ali bin Ahmad Shahab, Syechan bin Ahmad Shahab, Abubakar bin Abdullah Alatas lan Abubakar bin Muhammad Alhabsyi.[2]
Habib Ali bin Abubakar Shahab minangka ketua Jamiat Kheir, uga ikut mèlu nyemangati organisasi iki nalika pindah saka Pekojan marang Dalan Karet (saiki dalan KH Mas Mansyur, Tanah Abang). Kegiatan organisasi iki banjur amba kanti ngadegaké Panti Asuhan Piatu Daarul Aitam. Ing Tanah Abang, Habib Abubakar bebarengan karo nom-noman Alawiyyin uga ngadegaké sekolah kanggo putra (aulad) ing Dalan Karet lan putri (banat) ing Dalan Kebon Melati (saiiki Jl. Kebon Kacang Raya), sarta cabang Jamiat Kheir ing Tanah Tinggi, Senen.
Cathetan sikil[besut | besut sumber]
- ↑ Habib_Abubakar_Pendiri_Jamiat_Kheir Archived 2016-03-05 at the Wayback Machine., (Kaunduh 24/2/13).
- ↑ Habib-Abubakar-bin-Ali Archived 2013-09-23 at the Wayback Machine., (Kaunduh 24/2/13).