Abu Hanifah
| Abu Hanifah | |
|---|---|
| Kala | Jaman Moncèr Islam |
| Tlatah | Yuris Muslim |
| Aliran | Hanafi |
Karsa pokok | Hukum Islam |
Gantha misuwur | Evolusi Yurisprudensi Islam |
Maribawani
| |
Pinaribawan
| |
Nu’man bin Tsabit bin Zuta bin Mahan at-Taymi (Arab: النعمان بن ثابت), luwing kondhang kanthi sebutan Abu Hanifah, (Arab: بو حنيفة) (miyos ing Kufah, Irak, 80 H / 699 M — séda ing Baghdad, Irak, 148 H / 767 M) minangka tokoh sing madeg Madahab Yurisprudensi Islam Hanafi.
Abu Hanifah uga minangka sawijining Tabi'in (génerasi langsung sawisé Sahabat Nabi) amarga naté sapatemon karo Anas bin Malik (sahabat Muhammad) lan ngriwayataké hadits saka Anas lan sahabat liyané.[3]
Imam Hanafi mau tokoh pisanan sing nyusun kitab fiqih alandhesan kategorisasi, umpamané kasucèn (thoharoh), sholat, lan liya-liyané. Kategorisasi iki banjur ditiru déning ulama-ulama sing ana sabanjuré, kaya ta Malik bin Anas, Imam Syafi'i, Abu Dawud, Bukhari, Muslim lan liya-liyané.
Rujukan
[besut | besut sumber]- ↑ Imaam Abu Hanifa (R.A.), Biography of One of The Four Great Imaams- I
- ↑ The Conclusive Argument from God:Shah Wali Allah of Delhi's Hujjat Allah Al-baligha, pg 425
- ↑ Imam-ul-A’zam Abu Hanifa, The Theologian