Sumber sajarah

Artikel iki macak aksara Jawa. Menawa pangluru sampéyan durung njurung karakter iku, sampéyan mokal ndeleng sawenèh tulisan sing nganggo aksara Jawa ing kaca iki.
Kanggo ndandani, wacana Pitulung:Aksara Jawa.

Sajarah lumrahé diwiwiti saking tulisan dadi sajarah iku disinau saking tilas-tilas tulisan (uga gambar) manungsa jaman rumiyin contoné Prasasti. Sadèrèngipun manungsa wiwit tepang tulisan iku asmané jaman Prasajarah. Dados pendhak wewengkon ana ing donya iku sajarahé diwiwiti saking kurun wektu kang béda-béda tergantung kapan masyarakate wiwit tepang kalih tulisan. Ana 2 sumber sajarah kang valid ya iku sumber utama utawa primer lan sumber tambahan utawa skunder.

Sumber utama

Ya iku tilas-tilas sajarah asli kang urung diolah utawa dicithak, sumber iki lumrahé tilas-tilas kang diyakini asli saking pelaku sajarah utawa wong kang urip ing jaman kang padha karo pelaku sajarah lan ora duwé kepentingan-kepentingan tinentu mligi politis. Wujud sumber utama iki contoné prasasti, candhi, fosil, manuskrip asli (kang urung dicithak), uga sumber-sumber lésan. Sumber sajarah utama iki kudu asli dadi dudu pertalan, kutipan utawa tafsiran.

Sumber tambahan

Lumrahé saka kasil kajian ahli sajarah dadi kasil tulisan ahli sajarah kang wis dicithak utawa online kanggo disebaraken ing masarakat umum. Wujud kasil cithakan iku antarané risalah, buku, kalawarta, lapuran uga kang online ing internet.