Kaisar Longqing
Kaisar Longqing (Hanzi: 隆庆, 1537-1572) ya iku kaisar ka-12 saka Dinasti Ming kang nguwasani tahta sadawané 6 taun ya iku saka taun 1567-1572.[1][2] Lair karo jeneng cilik Zhu Zaihou (朱載垕), ya iku anak nomer telu saka Kaisar Jiajing.[2] Taun 1539 dhèwèké diwènèhi gelar Pangeran Yu.[2] Sawisé Jiajing mangkat taun 1567 dhèwèké dadi penerus saka tahtane bapake, rezime banjur dijenengi Longqing.[2]
Papréntahan
[besut | besut sumber]Sawisé munggah tahta, Longqing banjur njupuk tindakan kanggo mbenerake kabèh kang ora bener nalika ana ing mangsa papréntahane bapake.[2] Dhèwèké nglakokaké reformasi ana ing papréntahane kanthi cara ngukum para penjilat saka papréntahan bapake lan mènèhi pagawéan marang pejabat-pejabat kang bersih kanggo ngatasi situasi.[2] Jendral Qi Jiguang kang tau duwé jasa ngalau bajak laut Jepang saka pasisir wétan lan mènèhi prentah kanggo nguwati pertahanan ana ing Tembok Besar.[1] Nagarawan ulung, Gao Gong lan Zhang Juzheng diwènèhi prentah kanggo nganakake negosiasi damai karo Mongol.[1] Aktivitas dagang uga dibuka manèh ana ing watesan kang ndadèkaké gayutan antarané Tiongkok lan Mongol kang wis mbeku suwé bisa rampung.[2] Perkara iki ndaddekake stabilitas ana ing sasawane wates lor.[2] Longqing uga majuke babagan dagang karo nagara-nagara liyané kaya Éropah, Afrika, lan nagara Asia liyané.[2] Kajaba iku, dhèwèké uga nguwati daerah wates kulon kalebu uga kutha pelabuhan sadawané Zhejiang lan Fujian kanggo nyegah serangan bajak laut kang tau dadi momok nalika jaman papréntahan Jiajing.[2]
Cathetan suku
[besut | besut sumber]| Didhisiki déning: Kaisar Jiajing |
{{{jabatan}}} (Dinasti Ming) 1567-1572 |
Diganti déning: Kaisar Wanli |
| Artikel iki minangka artikel rintisan. Kowé bisa ngéwangi Wikipédia ngembangaké. |