Basa Malayu Belitung
| Basa Melayu Belitung | ||
|---|---|---|
| Dituturaké ing | Indonésia | |
| Wilayah | Pulo Belitung | |
| Gunggung panutur | 340.000 (2000) | |
| Rumpun basa | ||
| ||
| Kodhe basa | ||
| ISO 639-1 | None | |
| ISO 639-2 | –
| |
| ISO 639-3 | mfp
| |
|
| ||
Basa Malayu Belitung ya iku dhialék basa Malayu kang dituturaké ing Pulo Belitung. Pulo iki dumadi saka rong kabupatén ya iku Belitung lan Belitung Wétan[1]. Cacah panyatur basa iki ana 171.553 wong ing taun 1983[2]. Basa iki duwé rupa sastra lésan kayadéné betiong, begubang, campak, pantung, syair, mantra, lan paribasan. Ing pulo iku akèh timah, mula akèh wong Belitung nyambut gawé minangka panambang timah. Uga ana sing dadi wong tani, warigaluh, pedagang, lan pegawé nagari. Basa Malayu Belitung iki duwé ciri khas dhéwé ya iku nganggo vokal pungkasané /e/ pepet, kayadéné basa Malayu Riau[3].
Conto basa
[besut | besut sumber]Aya agig muateg langit-langit ruma kameg, “Bapak lagi mbenakaké plangitan omah awaké dhéwé kabèh”[4].
Die ndak bejalan atau tiduq de hotel ari ini, “Dhéwéké arep lumaku lan turu ing hotél dina iki”.
Bapaq ndaq de ruma nanging de kebun, “Bapa ora ing omah ning ana ing kebon”[2].
Rujukan
[besut | besut sumber]- ↑ "Malay". Ethnologue. September 29, 2017. Dibukak ing September 29, 2017.
- ↑ a b Napsin, Syahrul, dkk (1986). Morfologi dan Sintaksis Bahasa Melayu Belitung. Jakarta: Pusat Pembinaan dan Pengembangan Bahasa Departemen Pendidikan dan Kebudayaan.
- ↑ Aliana, Zainal Arifin, dkk (1992). Sastra Lisan Bahasa Melayu Belitung. Jakarta: Pusat Pembinaan dan Pengembangan Bahasa Departemen Pendidikan dan Kebudayaan.
- ↑ Arifin, Siti Salamah; Abubakar, Tarmizi; Alwi, Zahra (2002). SISTEM REDUPLIKASI BAHASA MELAYU BELITUNG. JAKARTA: PUSAT BAHASA DEPARTEMEN PENDIDIKAN NASIONAL.