Sega gorèng (internasional)
Jeneng liyané | Pratélan
|
---|---|
Jinis | Rice dish |
Ajangan | Main course |
Panggonan asal | China |
Tlatah utawa praja | Worldwide |
Hawa ajangan | hot |
Woworan pokok | Cooked rice, cooking oil |
Variasi | Bokkeum-bap Chāhan Chǎo fàn Khao phat Nasi goreng |
Buku masakan: Fried rice Médhia: Fried rice |
Sega goreng (Hanacaraka:ꦱꦼꦒꦒꦺꦴꦫꦺꦁ) minangka sajian saka nasi sing wis digoreng ing wajan utawa wajan lan biasane dicampur karo bahan liyane kayata endhog, sayuran, panganan laut, utawa daging . Iki asring dipangan dhewe utawa minangka iringan sajian liyane. Beras goreng iku komponèn populer East Asian, Asia Kidul-wétan lan tartamtu masakan Asia Kidul . Minangka sajian krasan, nasi goreng biasane digawe nganggo bahan-bahan sisa saka piring liyane, mula bisa ditemtokake variasi. Sega goreng pisanan dirembakakake sajrone Dinasti Sui ing China lan kabeh pasugatan nasi goreng bisa ditemokake asale saka nasi goreng Cina . [1]
Akeh jinis nasi goreng sing nduwe dhaptar bahan-bahan khusus. Ing Greater China, varietas umum kalebu nasi goreng Yangzhou lan nasi goreng Hokkien . Chaihan Jepang dianggep minangka sajian Cina Jepang, amarga asale saka piring sega goreng Cina. Ing Asia Tenggara, nasi goreng Indonesia, Malaysia, lan Singapura sing padha lan Thai khao phat uga dadi masakan sing populer. Ing sisih Kulon, umume restoran sing nyedhiyakake vegetarian nggawe maneka jinis beras goreng, kalebu nasi goreng endhog. Nasi goreng uga katon ing menu restoran Amerika sing nyedhiyakake masakan tanpa tradhisional sajian. Kajaba iku, masakan sawetara negara Amerika Latin kalebu variasi nasi goreng, kalebu chaulafan Ekuador, chaufa arroz Peru, frito arroz Kuba, lan mamposteao Puerto Rican.
Rujukan
[besut | besut sumber]- ↑ Bruce Kraig; Colleen Taylor Sen (2013). Street Food Around the World: An Encyclopedia of Food and Culture. ABC-CLIO. kc. 183. ISBN 9781598849554.