Gianfranco Fini
| The Honourable Gianfranco Fini | |
|---|---|
 | |
| President of the Chamber of Deputies | |
| Linggih 30 April 2008 – 15 March 2013 | |
| Présidhèn | Giorgio Napolitano |
| Kang sadurungé | Fausto Bertinotti |
| Kang sawisé | Laura Boldrini |
| Deputy Prime Minister of Italy | |
| Linggih 11 June 2001 – 17 May 2006 | |
| Présidhèn | Carlo Azeglio Ciampi |
| Mahamantri | Silvio Berlusconi |
| Italian Minister of Foreign Affairs | |
| Linggih 18 November 2004 – 17 May 2006 | |
| Présidhèn | Carlo Azeglio Ciampi |
| Mahamantri | Silvio Berlusconi |
| Kang sadurungé | Franco Frattini |
| Kang sawisé | Massimo D'Alema |
| Member of the Chamber of Deputies | |
| Linggih 12 July 1983 – 15 March 2013 | |
| Constituency | Emilia Romagna – XI |
| Rerincèn dhiri | |
| Lair | 3 Januari 1952 Bologna, Italy |
| Bangsa | Italian |
| Parté pulitik | MSI (1968–1995) AN (1995–2009) PdL (2009–2010) FLI (2010–2013)[1][2] |
| Sisihan | Daniela Di Sotto (1988–2007) |
| Jatukrama | Elisabetta Tulliani (2008–present) |
| Anak | Giuliana Carolina Martina |
| Pilungguh | Rome, Lazio, Italy |
| Almamater | Sapienza University of Rome |
| Profési | Journalist Politician |
Gianfranco Fini (lair 3 Januari 1952) iku sawijining pulitikus Italia, mantan Présidhèn Dewan Perwakilan Italia, mantan pamimpin Konservatif Nasional, Gerakan Sosial Italia pasca-fasis, lan partai Future and Freedom ing tengah-tengah . Panjenengané dadi Wakil Nayakotama lan Menteri Luar Negeri ing papréntahan Silvio Berlusconi wiwit 2001 nganti 2006.
Biyografi
[besut | besut sumber]Kulawarga asli
[besut | besut sumber]Fini lair tanggal 3 Januari 1952 ing Bologna.[3] Mbahe, aktivis komunis, tilar donya ing taun 1970. Bapakné, Argenio "Sergio" Fini (Bologna 1923 - Roma 1998), minangka sukarelawan karo Républik Sosial Italia (negara fasis ing Italia Lor, sekutu Jerman nalika taun 1943-45); piyambakipun mengko nyatakake keprungu ing Partai Demokratik Sosialis Italia, nanging dhèwèké mundur saka kegiatan politik sawisé putrané dadi anggota Gerakan Sosial Italia .
Ibunipun, Erminia Marani ( Ferrara 1926 - Roma 2008), inggih punika putri Antonio Marani, ingkang nglampahi Italo Balbo ing pawai ing Roma, ingkang ngandhut awal fasisme taun 1922. Jeneng Gianfranco dipilih minangka pengetan sepupu, sing dipatèni nalika umure 20 taun dening partisans sasampunipun pembebasan Italia Utara tanggal 25 April 1945.
Karir Pulitik
[besut | besut sumber]Wiwit dadi peran Wakil Giorgio Almirante
[besut | besut sumber]Gianfranco Fini lumebu sekolah "Laura Bassi" ing Bologna. Keterlibatan sing sepisanan sing ditepungi nalika politik ing tahun 1968 nalika, Fini sing umuré 16 taun dilebokaké jroning clashes karo aktivis komunis, ing antarané protes ana ing ngarep bioskop nglawan penayangan film John Wayne The Green Berets . Ing wektu iki, dhèwèké melu Gerakan Sosial Italia (MSI), partai politik neo-fasis.
Piyambakipun miwiti karir politikipun ing Fronte della Gioventù (Pemuda Pemuda), organisasi pemuda MSI.
Telung taun salajengipun, piyambakipun pindhah malih dhateng Romawi. Ing wulan Agustus 1976 dhèwèké nyambut gawé militèré ing Savona, banjur ing Roma ing Kementerian Pertahanan . Ing taun 1977, dhèwèké dadi sekretaris nasional Fronte della Gioventù, dipilih dening Giorgio Almirante, sekretaris partai sing saiki disebut "MSI - Destra Nazionale". Fini nganggep kalima ing antarane pitung calon sing dipilih ing sekretariat nasional pemuda.
Nalika iku, Fini uga lulus kanthi gelar pedagogi saka Universitas La Sapienza ing Roma. Dhèwèké uga kolaborasi karo koran partai, Il Secolo d'Italia , bebarengan karo majalah pergerakan pemuda Dissenso.
Fini pisanan kapilih dadi anggota Dewan Perwakilan ing tanggal 26 Juni 1983 minangka anggota MSI. Re-elected in 1987, ing September dhèwèké dinominasikake dening Almirante dadi penerusipun minangka sekretaris partai.
Ing taun 2009, muncul minangka wiwitan taun 1980 Almirante ngakoni Fini minangka salah sawijining klompok sayap Italia sing "enom, non-fasis, non-nostalgik, sing pracaya, kaya saiki, ing lembaga kasebut, ing Konstitusi iki . Amarga mung kanthi cara iki MSI bisa duwe masa depan ".[4]
Rujukan
[besut | besut sumber]- ↑ Francesco De Palo (8 Mèi 2013). "Fini lascia la politica. Basterà per rifondare la nuova destra?". formiche.
- ↑ Gianluca Veneziani (7 Mèi 2013). "Adesso è tutto Fini-to: chiude Futuro e Libertà, Gianfry lascia la politica". Libero Quotidiano.
- ↑ "Berlusconi cabinet". VIPS. Dibukak ing 9 Juni 2013.
- ↑ Daniele Protti (3 Maret 2009). Corriere della Sera (èd.). "Almirante: "Non voglio morire da fascista"" . Dibukak ing 2009-03-06.
 |
Wikicuplik duwé cuplikan ngenani: Gianfranco Fini |
Pranala Njaba
[besut | besut sumber]| Kalungguhan pulitik | ||
|---|---|---|
| Kang sadurungé Enrico Micheli minangka Undersecretary of the Council of Ministers |
Vice President of the Italian Council of Ministers 2001–2006 Karo: Marco Follini (2004–2005) Giulio Tremonti (2005–2006) |
Kang sawisé Massimo D'Alema and Francesco Rutelli |
| Kang sadurungé Franco Frattini |
Italian Minister of Foreign Affairs 2004–2006 |
Kang sawisé Massimo D'Alema |
| Kang sadurungé Fausto Bertinotti |
President of the Italian Chamber of Deputies 2008–2013 |
Kang sawisé Laura Boldrini |
| Kamar Deputi Italia | ||
| Kang sadurungé Title jointly held |
Member of the Italian Chamber of Deputies Legislatures IX, X, XI, XII, XIII, XIV, XV, XVI 1983 – 2013 |
Kang sawisé Title jointly held |
| Kalungguhan parté pulitik | ||
| Kang sadurungé Giorgio Almirante |
Secretary of the Italian Social Movement 1987–1990 |
Kang sawisé Pino Rauti |
| Kang sadurungé Pino Rauti |
Secretary of the Italian Social Movement 1991–1995 |
Party dissolved |
| Parté pulitik anyar | President of National Alliance 1995–2008 |
Kang sawisé Ignazio La Russa minangka Acting President |
| Parté pulitik anyar | President of Future and Freedom Italo Bocchino acting (2011-2013) 2011–2013 |
Kang sawisé Vacant |