Kontroversi perbudakan ing Tibet

Saka Wikipédia Jawa, bauwarna mardika basa Jawa

Kontroversi perbudakan ing Tibet yaiku perselisihan umum babagan keberadaan lan keadaan perbudakan ing Tibet sadurunge aneksasi Tibet menyang Republik Rakyat Tiongkok (RRT) ing 1951. Perselisihan kasebut duwe sifat pulitik, karo sajumlah pihak nganggep bahwa tujuan mutlak ing pihak Tiongkok menika kanggo ngesahkake kekuasaan Tiongkok kanggo wilayah sing saiki kasebut Wilayah Otonomi Tibet utawa Wilayah Otonomi Xizang, lan pihak liyane nganggap bahwa tujuan mutlak ing pihak donya Kulon yaiku kanggo ngelemahkake utawa ngancurake negara Tiongkok. Pendapate menika kabudayaan, papréntahan lan masyarakat Tibet duweni sifat barbarik sadurunge RRT entuk kuasa ing Tibet lan mung owah amargi kabijakan RRT ing wilayah kesebut. Pendapat pro-gerakan kamerdikaan Tibet yaiku bahwa iku menika panjelasan salah terhadap sajarah sing digawe dadi alat pulitik kanggo mbenerake Sinikisasi Tibet.[1]

Papréntahan Tiongkok umume ngeklaim bahwa Tibet saka 1912 nganti 1951 minangka masyarakat feodal lan Dalai Lama ke-13 lan ke-14 iku kang pemilik batur. Klaim sabanjure sing dimetukake dening RRT yaiku bahwa sadurunge taun 1959, 95% wong Tibet urip ing perbudakan feodal,[2] lan ngutip kasus-kasus pelecehan lan kekejaman sing diduga diwarisi ing sistem Tibet tradisional.[3] Pihak-pihak pro-kamerdikaan Tibet lan negara-negara sing bersimpati karo gerakan kasebut, khususe kebanyakan negara kulon, asing nolak klaim Tiongkok kasebut.

Catatan[besut | besut sumber]

  1. Powers 2004, pg. 7
  2. "White Paper on Tibet's March Forward". Dibukak ing 10 July 2008.
  3. Goldstein 1997, p.56

Referensi[besut | besut sumber]

Pranala luar[besut | besut sumber]