Babad Tanah Pacitan

Saka Wikipédia Jawa, bauwarna mardika basa Jawa

Babad Tanah Pacitan iku karya sastra Jawa kang ngamot sajarahé Kutha Pacitan ing Jawa iring wétan. Babad iki ditulis déning Mas Sadriya Wiyana.[1]

Sekar Dandhanggula:

  • Wuse ingsun mangan pace
  • saking Setroketipo, kaya husada
  • sirna kabèh susah ing ngong
  • wasana ngadika rum
  • heh Ketipo, pacemu dadi
  • jalaran ingsun tampa
  • rohmate Hyang Agung
  • pacenira, seger sumyah awak mami
  • tyas ingsun nerawang padhang.

II:

  • Setroketipo, manira jani
  • yen lakonku pamase
  • bisa jumeneng pamase
  • sira sun ganjar lungguh
  • pangkat bupati, bocah mami
  • pan padha saidana
  • lamun ingsun limud
  • poma padha angelingna
  • matur nuwun, sujud hing ngarsane gusti
  • sira Setroketipo.

Cathetan:

  • Wuse=sesudah, husada=obat, rum=alus dan ramah, manira=aku, pamase=raja, saidana=menjadi saksi, limud=lupa.

Réferènsi[besut | besut sumber]

  1. Sejarah Raden Tumenggung Setrowidjojo I (1757-1812) dan II (1812-), disalin dening R. Imam Soejono

Uga delengen[besut | besut sumber]

Pranala njaba[besut | besut sumber]