Jancok
Jancok (ꦗꦚ꧀ꦕꦺꦴꦏ꧀), dancok, utawa disingkat dadi cok (uga ditulis minangka jancuk utawa cuk, ancok utawa ancuk, lan coeg) minangka tembung sing menehi ciri khas masarakat ing Jawa Wétan, utamane Surabaya lan sekitare Jawa Wétanan kalebu Mojokerto, Jombang, Malang, Gresik lan Lamongan. Sanajan duwe konotasi sing ala, tembung jancok wis dadi sumber kebanggaan lan dadi simbol identitas kanggo komunitas pangguna, lan malah digunakake minangka tembung salam kanggo ditelpon ing antarane kanca, kanggo nambah rasa bebarengan.[1]
Biasane, tembung kasebut digunakake minangka pisuhan nalika emosi njeblug, nesu, utawa sengit lan ngipat-ipati wong liya. Tembung Jancok uga wis dadi simbol keakraban lan kekancan khas ing antarane arek-arek Suroboyo.
Miturut Kamus Online Universitas Gadjah Mada, tembung "jancuk, jancok, diancuk, diancok, cuk, utawa cok" tegese "sial, bajingan, bajingan (ekspresi berupa tembung sumpah kanggo nyebut kuciwo utawa bisa uga digunakake kanggo nyebut ekspresi gumun amarga ana sing luar biasa) ”.[2]
Nanging, tembung jancuk umume asale saka tembung ancuk, sing tegese ngancuk utawa nuroni. Tembung ancuk kanthi teges sanggama wis kacathet ing kamus Bausastra Jawa taun 1939 dening Purwadarminta.
Sawetara variasi nulis tembung jancuk sing bisa ditemokake ing masarakat kalebu:
- Jancuk
- Jancok
- Jancik
- Juancuk
- Juancok
- Dancuk
- Dancok
- Diancok
- Diancik
- Hancok
- Hancik
- Ancok
- Keselak
- Bancuk
- Biancuk
- Cik
- Coeg
- Juancuk
Kanggo nulis nganggo aksara Jawa, tembung jancok bisa ditulis dadi ꦗꦚ꧀ꦕꦺꦴꦏ꧀ lan ing aksara Pegon جَانچچَوكْ.
Cathetan sikil
[besut | besut sumber]- ↑ Saroh, Yam. 2010. ”Jancok or Dancok” in Discourse (Semantic and Pragmatic), Paper. Jombang: English Department 2008-C, Sekolah Tinggi Keguruan dan Ilmu Pendidikan, Persatuan Guru Republik Indonesia.
- ↑ UGM, Kamus. "Universitas Gadjah Mada Online Dictionary". Dibukak ing 27 Oktober 2013.