Cepogo
Cepogo/Cepaga (Dysoxylum desyflorum) yaiku tuwuhan kang arep ora bisa ditemukake maneh ning Jawa, lan kari dadi warisan jenenge sing bisa langgeng dadi jeneng pirang pirang desa. Miturut penelitian K.Heyne ing njero buku Tumbuhuhan Berguna Indonesia I-IV (Badan Penelitian lan Pengembangan Kehutanan Departemen Kehutanan,1987), diandharake yen cepogo yaiku sajenise tuwuhan alas sing akeh digawé kayune pas jaman biyen.m
Tuwuhan cepogo dhuwure iso nganti tekan 30 - 40 meter lan diameter watang kayune iso luih 1 meter. Kayune cukup kuwat, atos, abot lan tahan banyu. Wernane kuning enom sampek abang coklat lan kileng kileng. Ing jaman biyen kayu cepogo akeh dadi bahan gawe prabotan omah tangga utawa jembatan. Masyarakat ning Jawa ngasi bisa sampek madani kualitas kayu cepogo padha karo kayu Jati.
Kayu cepogo ing jaman biyen akeh digawé nggawe roda gerobak (pedati). Amarga, kayune gampang digawé, tahan air, lan saumpama digawé papan omah metu ambu arum sing nyegerake. Ngelingake kualitas kayu cepogo sing cukup kuwat lan apik gawe keperluan, layake pembudidaya saperlu mbangun maneh. Amarga, masyarakat Jawa bener-bener kelangan jinis jinis kaya kayu kaya ngene iki, sawatara kabutuhan kayu bangunan ing zaman saiki terus mudhak.[1]
Arane Desa[besut | besut sumber]
Desa- desa ing Jawa Wetan/Jawa Tengah/DIY sing migunakake jeneng cepogo dadi jeneng desa, yaiku :
| No | Desa/Kelurahan | Kecamatan | Kabupaten |
|---|---|---|---|
| 1 | Cepogo | Cepogo | Boyolali |
| 2 | Cepogo | Kembang | Jepara |
| 3 | Cepangan | Warungasem | Batang |
Rujukan[besut | besut sumber]
- ↑ Santoso, Imam Budhi (2017). Suta Naya Dhadap Waru. Yogyakarta: Interlude. kc. Halaman 1. ISBN 978-602-6250-42-1.