Kunut

Saka Wikipédia Jawa, bauwarna mardika basa Jawa

Pangertosan[besut | besut sumber]

Ètimologis tembung Kunut (Arab: الْقُنُوْتُ‎‎, qunut) asalé saka tembung ing basa Arab sing nduwéni akeh makna, kalebu ngadeg ingkang dipun danguaken, mèndel, tansah manut, tundhuk, pandonga lan khusyuk. Minangka saking segi istilah kunut yaiku pandonga sing diwaca dening wong muslim sajrone salat.

Hukum[besut | besut sumber]

Wonten 3 parbedan pandhapat ing antarane para ngulama

Pandhapat kapisan : Kunut subuh disunahké diwaca kanthi konsistèn[1]. Ngulama sing nduwéni pandhapat kaya mangkéné yaiku Imam Malik, Ibn Abi Laila, Al-Hasan bin Sholih lan Imam Syafi'iy.

Pandhapat kapindho : Kunut ora disyariatké amarga wis mansukh utawa diapus hukumé[2]. Para ngulama sing nduwéni pandhapat kaya mangkéné yaiku Abu Hanifah, Sufyan Ats-Tsaury lan liyane saka ulama Kufah.

Pandhapat katelu : Maca kunut ing salat subuh ora disyariatké kajaba maca kunut nazilah dièntuk ing salat subuh lan salat liyani[3]. Ngulama sing nduwéni pandhapat kaya mangkéné yaiku Imam Ahmad, Al-Laits bin Sa'd, Yahya bin Yahya Al-Laitsy.

Jinising kunut[besut | besut sumber]

Wonten 2 jinis kunut saking babagan wacan, yaiku:

1. Kunut Subuh

Kunut sing diwaca ning shalat subuh ing i'tidal rakaat paling akhir.

2. Kunut Nazilah

Kunut sing diwaca saliyané ing sholat subuh nanging uga saged diwaca nalika salat subuh, tegese dunga kunut nazilah luwih akeh njaluk pangayoman saka bebaya.

Lafal Dunga Kunut[besut | besut sumber]

1. Kunut Subuh


اَللّٰهُمَّ اهْدِنِىْ فِيْمَنْ هَدَيْتَ وَعَافِنِي فِيْمَنْ عَافَيْتَ وَتَوَلَّنِىْ فِيْمَنْ تَوَلَّيْتَ وَبَارِكْ لِىْ فِيْمَا اَعْطَيْتَ وَقِنِيْ شَرَّمَا قََضَيْتَ، فَإِنَّكَ تَقْضِىْ وَلاَ يُقْضَى عَلَيْكَ وَإِ نَّهُ لاَ يَذِلُّ مَنْ وَالَيْتَ وَلاَ يَعِزُّ مَنْ عَادَيَْتَ تَبَارَكْت رَبَّنَا وَتَعَالَيْتَ فَلَكَ الْحَمْدُ عَلَى مَا قَضَيْتَ أَسْتَغْفِرُكَ وَاَتُوْبُ اِلَيْكَ وَصَلَّى اللّ عَلَى سَيِّدَنَا مُحَمَّدٍ النَّبِيِّ اْلاُمِّيِ وَعَلَى آلِهِ وَصَحْبِهِ وَسَلَّم

"Allaahumahdinii fiiman hadait, Wa aafinii fiiman aafait, Watawallani fiimantawallait, Wabaariklii fiimaaa toit, Waqini birahmatika syaramaa qadhait, Fainnakataqdhi walayuqdha alaik, Wainnahu layadzillu mawwalait, Walaya idzuman aadait, Tabarak tarabannaa wata aalait, Falakal hamdu alamaa qadhait, Astagfiruka wa atuubu ilaik, Washallalloohu ala sayyidinaa muhammadin nabiyyil ummiyyi wa ala aalihi washahbihi wabaarik wasallam"

Tegese: Ya Allah, muga-muga Panjenengan nuntun kawula kaliyan tiyang-tiyang ingkang sampun diwènèhaké pitunjuk, lan muga-muga Panjenengan bakal mènèhi kaslametan kagem kawula kaliyan tiyang-tiyang ingkang sampun diwènèhaké kaslametan, lan muga-muga Panjenengan mènèhi pitulung kagem kawula kaliyan tiyang-tiyang ingkang sampun diwènèhaké patulung, lan muga-muga Panjenengan bakal mberkahi tumrap kawula saking prekara-prekara ingkang sampun ditemtokaké, lan muga-muga nate nandhang sih-rahmat saka kaluputan sing wis ditemtokake, lan sejatine Panjenengan Maha Pangukum lan lan mboten wonten ingkang saged ngukum Panjenengan, lan sejatiné Panjenengan mboten saged hina, tiyang ingkang Panjenengan tresnani, lan mboten ngluhuraké sinten kemawon ingkang dimungsuhi Panjenengan, lan Mahaluhur Allah banjur tetep muji marang Panjenengan, Kanthi apa sing sampun Panjenengan hukum, kawula nyuwun pangapura lan taubat kaliyan Panjenengan, lan muga-muga Panjenengan nambahaké rahmat marang Nabi Muhammad kita ingkang dados nabi, lan sedaya umat Nabi Muhammad lan para sahabatipun, muga-muga Allah nambahi kaberkahan lan kaslametan.

2. Kunut Nazilah

Syaikhul Islam Ibnu Taimiyah pangujar,

فَيُشْرَعُ أَنْ يَقْنُتَ عِنْدَ النَّوَازِلِ يَدْعُو لِلْمُؤْمِنِيْنَ وَيَدْعُو عَلَى الْكُفَّارِ فِي الْفَجْرِ وَغَيْرِهَا مِنَ الصَّلَوَاتِ، وَهَكَذَا كَانَ عُمَرُ يَقْنُتُ لّمَّا حَارَبَ النَّصَارَى بِدُعَائِهِ الَّذِي فِيْهِ (اَللَّهُمَّ الْعَنْ كَفَرَةَ أَهْلِ الْكِتَابِ)

"Pandonga kunut nazilah disyariatké nalika wonten musibah utawa bencana. Ndedonga kanggé kaslametan tiyang-tiyang beriman lan nyuwun karusakan ing tiyang-tiyang kafir nalika sholat subuh utawa salat fardhu liyane. Kaya mangkéné Umar ibnul Khattab nindakaké dunga qunut nazilah nalika nglawan tiyang-tiyang Nasrani ingkang ing pandonganipun wonten ukara, "Ya Allah, laknat kaingkaran Ahlul Kitab!" (Majmu 'al-Fatawa, 22/270)

اَللَّهُمَّ اغْفِرْ لَنَا وَلِلْمُؤْمِنِيْنَ وَالْمُؤْمِنَاتِ وَالْمُسْلِمِيْنَ وَالْمُسْلِمَاتِ وَأَلِّفْ بَيْنَ قُلُوبِهِمْ وَأَصْلِحْ ذَاتَ بَيْنِهِمْ وَانْصُرْهُمْ عَلَى عَدُوِّكَ وَعَدُوِّهِمْ,اَللَّهُمَّ الْعَنْ كَفَرَةَ أَهْلَ الْكِتَابِ الَّذِيْنَ يَصُدُّونَ عَنْ سَبِيْلِكَ وَيُكَذِّبُونَ رُسُلَكَ وَيُقَاتِلُونَ أَوْلِيَائَكَ, اَللَّهُمَّ خَالِفْ بَيْنَ كَلِمِهِمْ وَزَلْزِلْ أَقْدَامَهُمْ وَأَنْزِلْ بِهِمْ بَأْسَكَ الَّذِيْ لاَ تَرُدُّهُ عَنِ الْقَوْمِ الْمُجْرِمِيْنَ

“Allahummaghfir lanaa walilmu’miniina walmu’minaati walmuslimiina walmuslimaati walif baina quluubihim wa aslih dzata bainihim wanashurhum ‘alaa adzuwwika wa’adzuwihim”. “Allahummal’an kafarata ahlal kitaabi alladzina yashudduna ‘an sabiilika wayukadzibuuna rusulaka wayuqootiluuna auliyaaika”.

“Allahumma kholiif baina kalimihim wazalzil iqdaamahum wainzil bihim ba sakallladzii latarudduhuu ‘anilqaumil mujrimiin”

"Ya Allah! Kawula nyuwun pangapunten, kaum mukminin lan mukminat, muslimin lan muslimat. Panyatokké manahipun tiyang-tiyang menika sedanten. Benakké hubungan ing antara tiyang Muslim lan menangaké tiyang Muslim saking mungsuh Panjenengan lan mungsuh tiyang Muslim. Ya Allah! Laknat tiyang-tiyang kafir ingkang ngalang-alangi dalanipun Panjenengan, ndhustani rasul-rasul Panjenengan, lan nglawan para wali Panjenengan. Ya Allah! Cerai-berai panyatuan lan kesatuan tiyang kafir menika. Goyahaken langkah-langkah tiyang sedanten, lan siksa tiyang-tiyang menika ingkang mboten bakal Panjenengan adohaken saking tiyang-tiyang ingkang lakunipun ala. "

Cathetan[besut | besut sumber]

  1. مَا زَالَ رَسُوْلُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ وَسَلَّمَ يَقْنُتُ فِيْ صَلاَةِ الْغَدَاةِ حَتَّى فَارَقَ الدُّنْيَا “Terus-menerus Rasulullah shollallahu ‘alaihi wa alihi wa sallam qunut pada sholat Shubuh sampai beliau meninggalkan dunia”. Dikeluarkan oleh ‘Abdurrozzaq dalam Al Mushonnaf 3/110 no.4964, Ahmad 3/162, Ath-Thohawy dalam Syarah Ma’ani Al Atsar 1/244, Ibnu Syahin dalam Nasikhul Hadits Wamansukhih no.220, Al-Hakim dalam kitab Al-Arba’in sebagaimana dalam Nashbur Royah 2/132, Al-Baihaqy 2/201 dan dalam Ash-Shugro 1/273, Al-Baghawy dalam Syarhus Sunnah 3/123-124 no.639, Ad-Daruquthny dalam Sunannya 2/39, Al-Maqdasy dalam Al-Mukhtaroh 6/129-130 no.2127, Ibnul Jauzy dalam At-Tahqiq no.689-690 dan dalam Al-‘Ilal Al-Mutanahiyah no.753 dan Al-Khatib Al-Baghdady dalam Mudhih Auwan Al Jama’ wat Tafriq 2/255 dan dalam kitab Al-Qunut sebagaimana dalam At-Tahqiq 1/463.
  2. Mereka berdalilkan dengan hadits Abu Hurairah riwayat Bukhary-Muslim: كَانَ رَسُوْلُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ وَسَلَّمَ يَقُوْلُ حِيْنَ يَفْرَغُ مِنْ صَلاَةِ الفَجْرِ مِنَ الْقِرَاءَةِ وَيُكَبِّرُ وَيَرْفَعُ رَأْسَهُ سَمِعَ اللهُ لِمَنْ حَمِدَهُ رَبَّنَا وَلَكَ الْحَمْدُ ثُمَّ يَقُوْلُ وَهُوَ قَائِمٌ اَللَّهُمَّ أَنْجِ اَلْوَلِيْدَ بْنَ الْوَلِيْدِ وَسَلَمَةَ بْنَ هِشَامٍ وَعَيَّاشَ بْنَ أَبِيْ رَبِيْعَةَ وَالْمُسْتَضْعَفِيْنَ مِنَ الْمُُؤْمِنِيْنَ اَللَّهُمَّ اشْدُدْ وَطْأَتَكَ عَلَى مُضَرَ وَاجْعَلْهَا عَلَيْهِمْ كَسِنِيْ يُوْسُفَ اَللَّهُمَّ الْعَنْ لِحْيَانَ وَرِعْلاً وَذَكْوَانَ وَعُصَيَّةَ عَصَتِ اللهَ وَرَسُوْلَهُ ثُمَّ بَلَغَنَا أَنَهُ تَرَكَ ذَلِكَ لَمَّا أَنْزَلَ: (( لَيْسَ لَكَ مِنَ الأَمْرِ شَيْءٌ أَوْ يَتُوْبَ عَلَيْهِمْ أَوْ يُعَذِّبَهُمْ فَإِنَّهُمْ ظَالِمُوْنَ )) “Adalah Rasulullah shollallahu ‘alaihi wa alihi wa sallam ketika selesai membaca (surat dari rakaat kedua) di shalat Fajr dan kemudian bertakbir dan mengangkat kepalanya (I’tidal) berkata: “Sami’allahu liman hamidah rabbana walakal hamdu, lalu beliau berdoa dalaam keadaan berdiri. “Ya Allah selamatkanlah Al-Walid bin Al-Walid, Salamah bin Hisyam, ‘Ayyasy bin Abi Rabi’ah dan orang-orang yang lemah dari kaum mu`minin. Ya Allah keraskanlah pijakan-Mu (adzab-Mu) atas kabilah Mudhar dan jadianlah atas mereka tahun-tahun (kelaparan) seperti tahun-tahun (kelaparan yang pernah terjadi pada masa) Nabi Yusuf. Wahai Allah, laknatlah kabilah Lihyan, Ri’lu, Dzakwan dan ‘Ashiyah yang bermaksiat kepada Allah dan Rasul-Nya. Kemudian sampai kepada kami bahwa beliau meningalkannya tatkala telah turun ayat: “Tak ada sedikitpun campur tanganmu dalam urusan mereka itu atau Allah menerima taubat mereka, atau mengazab mereka, karena sesungguhnya mereka itu orang-orang yang zalim”. (HSR.Bukhary-Muslim)
  3. Hadits Sa’ad bin Thoriq bin Asyam Al-Asyja’i قُلْتُ لأَبِيْ: “يَا أَبَتِ إِنَّكَ صَلَّيْتَ خَلْفَ رَسُوْلُ الله صلى الله عليه وآله وسلم وَأَبِيْ بَكْرٍ وَعُمَرَ وَعُثْمَانَ وَعَلِيَ رَضِيَ الله عَنْهُمْ هَهُنَا وَبِالْكُوْفَةِ خَمْسَ سِنِيْنَ فَكَانُوْا بَقْنُتُوْنَ فيِ الفَجْرِ” فَقَالَ: “أَيْ بَنِيْ مُحْدَثٌ”. “Saya bertanya kepada ayahku: “Wahai ayahku, engkau sholat di belakang Rasulullah shallallahu `alaihi wa alihi wa sallam dan di belakang Abu Bakar, ‘Umar, ‘Utsman dan ‘Ali radhiyallahu ‘anhum di sini dan di Kufah selama 5 tahun, apakah mereka melakukan qunut pada sholat subuh ?”. Maka dia menjawab: “Wahai anakku hal tersebut (qunut subuh) adalah perkara baru (bid’ah)”. Dikeluarkan oleh Tirmidzy no. 402, An-Nasa`i no.1080 dan dalam Al-Kubro no.667, Ibnu Majah no.1242, Ahmad 3/472 dan 6/394, Ath-Thoyalisy no.1328, Ibnu Abi Syaibah dalam Al Mushonnaf 2/101 no.6961, Ath-Thohawy 1/249, Ath-Thobarany 8/no.8177-8179, Ibnu Hibban sebagaimana dalam Al-Ihsan no.1989, Baihaqy 2/213, Al-Maqdasy dalam Al-Mukhtarah 8/97-98, Ibnul Jauzy dalam At-Tahqiq no.677-678 dan Al-Mizzy dalam Tahdzibul Kamal dan dishohihkan oleh syeikh Al-Albany dalam Irwa`ul Gholil no.435 dan syeikh Muqbil dalam Ash-Shohih Al-Musnad mimma laisa fi Ash-Shohihain.

Pranala njaba[besut | besut sumber]