Sosialisme kanggo wong sugih lan kapitalisme kanggo wong mlarat

Sosialisme kanggo wong sugih lan kapitalisme kanggo wong mlarat minangka argumen politik-ekonomi klasik sing negesake manawa, ing masyarakat kapitalis maju, kabijakan negara njamin manawa luwih akeh sumber daya sing mili menyang wong sugih tinimbang karo wong-wong mlarat, tuladhane kayata ing wujud pambayaran transfer.^[1]

Istilah kesejahteraan perusahaan umume digunakake kanggo njlentrehake babagan menehi aturan sing apik kanggo bisnis gedhe (perusahaan tartamtu) dening pamrentah. Salah sawijining bentuk kritik sing umume diunggahake yaiku pratelan yen ekonomi politik kapitalis menyang perusahaan gedhe ngidini "privatisasi bathi lan sosialisasi kerugian."^[2] Argumentasi kasebut dikatutake lan dikutip pirang-pirang kesempatan.

Rujukan

↑ Friedman, Thomas L. (January 26, 2021). "Made in the U.S.A.: Socialism for the Rich. Capitalism for the Rest". The New York Times. Dibukak ing January 27, 2021.
↑ Roubini, Nouriel (November 27, 2007). "Stealth Public Bailout of Countrywide: Privatize profits and socialize losses". Roubini Global Economics. Diarsip saka sing asli ing November 29, 2007. Dibukak ing May 26, 2020.

Artikel iki minangka artikel rintisan. Kowé bisa ngéwangi Wikipédia ngembangaké.

[NYT-20210126-1] Friedman, Thomas L. (January 26, 2021). "Made in the U.S.A.: Socialism for the Rich. Capitalism for the Rest". The New York Times. Dibukak ing January 27, 2021.

[2] Roubini, Nouriel (November 27, 2007). "Stealth Public Bailout of Countrywide: Privatize profits and socialize losses". Roubini Global Economics. Diarsip saka sing asli ing November 29, 2007. Dibukak ing May 26, 2020.

[1]

[2]