Kraton Inderapura

Inderapura ( Minangkabau: Karajaan Indopuro , jeneng liya: Inderapura Dārul Qarār ), uga dikenal minangka Ujung Pagaruyung, iku sawijining karajan sing dumunung ing, saiki Sumatra Kulon, wewatesan karo Provinsi Bengkulu lan Jambi. Sacara resmi, karajan kasebut minangka bawahan saka Pagaruyung, sanajan ing praktik kasebut merdika lan bebas ngatur urusan internal lan eksternal. Karajan ing jaman jayané ngliputi pesisir kulon Sumatra wiwit saka Padang ing sisih lor nganti tekan Sungai Hurai ing sisih kidul. Produk utama Inderapura yaiku mrica lan emas.

Pangaribawa Karajan Inderapura tekan Banten ing pulo Jawa. Adhedhasar Sajarah Banten, Kasultanan Banten wis nggawe kontak dagang karo Karajan Inderapura kang ditandhani kanthi peparing keris saka Sultan Munawar Syah marang Sultan Hasanuddin . Miturut Hamka, Sultan Munawar Syah nikah karo putriné Hasanuddin lan hadiah Silebar (daerah penghasil mrica ing Bengkulu) marang Kasultanan Banten

Sajarah

Asal-usul

Inderapura dikenal kanthi jeneng Ujung Pagaruyung ing Minangkabau. Minangka Inderapura wiwitane dadi ujung paling kidul saka wilayah Minangkabau minangka rantau kulon utawa pasisir (dependensi). Inderapura bebarengan karo Benkulen, Painan, Padang lan Pariaman ing pesisir padha, lan Siak, Inderagiri lan Jambi ing sisih wetan, dadi wolung bab utawa gapura menyang kerajaan. Kanthi kekirangane panguwasane Pagaruyung ing abad kaping 15, sawetara dhaerah Minangkabau pesisir liyane, kayata Inderagiri, Siak, Jambi lan Inderapura ditinggal dhewe-dhewe

Nanging pangembangan Inderapura mung diwiwiti nalika Malaka tiba ing tangan Portugis ing taun 1511. Aliran perdagangan sing sadurunge ngliwati Selat Malaka umume pindhah menyang pesisir kulon Sumatra lan Selat Sunda . Perkembangan lan ekspansi Inderapura utamane didhukung dening mrica

Persis nalika Inderapura nggayuh status negara merdika ora dingerteni kanthi pasti. Miturut legenda, Tuanku Darah Putih, putra pambarep saka telu putrane Cindua Mato, pangadeg legendaris Minangkabau sing dianugerahi kekuwatan gaib, dikandhakake ngadegake omah kraton ing Inderapura, uga dikenal minangka Negeri Dua Puluh Kota. Nanging, iki dianggep pas karo wiwitan perdagangan lada ing wilayah kasebut ing pertengahan abad kaping 16, didhukung dening upaya budidaya mrica ing wates kidul Inderapura nganti tekan Silebar (saiki ing Provinsi Bengkulu). Ing wektu iki, Inderapura wis kekancan karo kesultanan Banten lan Aceh

Pengaruh Aceh

Nalika Kasultanan Acèh ngrembaka ing tlatah Pariaman, Indrapura ngendhegake ekspansi kasebut lan dadi kanca karo Acèh. Liwat perkawinan antara Raja Dewi, putri Sultan Munawar Syah (Raja Mamulia) saka Indrapura, karo Sultan Firman Syah, seduluré Raja Acèh wektu iku, Sultan Ali Ri'ayat Syah (1569–1575). Liwat hubungan bebrayan lan kekuwatan ekonomi, Indrapura entuk pengaruh gedhe ing Kotaraja ( Banda Aceh ) lan pengadilane. Pancen, amarga kapentingan komersial Aceh sing berkembang ing pesisir Minangkabau, luwih becik kanggo Aceh kanggo ngembangake aliansi karo Inderapura supaya sumber pasokan penting saka sisih kidul mbukak menyang pelabuhan mrica Minangkabau.