Sobron Aidit
| Sobron Aidit | |
|---|---|
 Aidit, 1954 | |
| Lair | 2 Juni 1934 Tanjung Pandan, Belitung, Hindia Belanda |
| Pati | Fèbruari 10, 2007 (umur 72) Paris, Prancis |
| Jeneng pèn | Simon |
| Pakarya | Sastrawan, guru |
| Bangsa | Prancis |
| Suku | Minangkabau, Melayu Indonesia |
| Anak | Wanita Tekun Pertiwi |
| Dulur | D.N. Aidit (kakak) |
Sobron Aidit ya iku sastrawan uga pengusaha.[1] Lair ana Belitung, Sumatra Kidul, ing 2 Juni 1934.[1] Séda ana Paris, Perancis, ing 10 Fèbruari 2007 amarga stroke.[1]
Latar Wuri[besut | besut sumber]
Bapaké asma Abdullah Aidit putrané Haji Ismail, pengusaha iwak kang lumayan suksès, duwé puluhan sero (papan kanggo nyekel iwak nèng sagara) lan pemasok iwak nèng pasar.[2] Abdullah ya iku tokoh kang duwé pawiyatan Islam ana Belitung, kang ngedhegaké Nurul Islam, cerak kawasan pecinan.[2] Abdullah naté mèlu grilya ana Sala lan Yogyakarta ing jaman révolusi.[2] Taun 1956, njabat DPR RI makili golongan angkatan 45.[2]
Ibuné asma Marisah.[2]
Cilikané, Sobron sekolah ana sekolah Landa, nanging tetep sregep ngibadah.[2] Bali sekolah, dhèwèké, D. N. Aidit, lan sadulur-seduluré sinau ngaji, diwulang Abdurrachim, adhi ipéné Abdullah.[2]
Pakaryan[besut | besut sumber]
Dhèwèké dadi guru ana SMA Utama Salemba dan THHK taun 1954-1963.[3]
Naté uga dadi juru warta Harian Rakyat (1955) lan Bintang Timur (1962).[3] Dadi pangurus Lembaga Persahabatan Indonesia-Tiongkok karo Dr. Prijono, banjur karo Djawoto lan Henk Ngantung (1955-1958).[3] Dadi pangurus Lembaga Persahabatan Indonesia-Vietnam karo S. M. Ardan, Wim-Umboh, lan liyané.[3]
Dhèwèké ngedhegaké Akademi Sastra Multatuli karo Prof. Bakri Siregar (1961-1963).[3]
Sobron lunga nèng Tiongkok awit dhawuhé Soekarno kanggo mulang sastra Indonesia ana Universitas Peking ing 1963.[1] Banjur dadi Guru Besar Sastra dan Bahasa Indonesia ana Institut Asing Beijing taun 1964.[3]
Dhèwèké ora bisa bali nèng Indonesia lebar ana kedadèn G30S taun 1965.[1]
Taun 1966-1976, ana Révolusi Kebudayaan ana Tiongkok kang antarané asipat anti kaum intelèktual.[4] Sobron banjur mandheg makarya, dikongkon lunga ana désa lan makarya bareng para tani.[4] Sawisé révolusiné rampung, taun 1979, dhèwèké bali nèng Beijing lan makarya ana Radio Peking minangka penyiar lan rédhaktur.[4]
Sawisé kontraké karo Radio Peking rampung, Sobron niyat lunga saka Tiongkok.[4] Taun 1981, dhèwèké menyang Paris.[4] Dhèwèké diwènèhi wulangan basa Prancis ana pusat penampungan pengungsi.[4] Ing taun 1982, dhèwèké karo kanca-kancané ngedhegaké Restoran Indonesia ana Rue de Vaugirard, Paris.[3][4]
Sobron ya iku pimpinan Yayasan Sajarah dan Budaya Indonesia (YSBI) lan kalawarti Kreasi.[5]
Ana Donya Panulisan[besut | besut sumber]
Sobron nulis rupa-rupa tulisan, wiwit saka urip-uripé wong cilik nganti cekelan uripé.[5] Mliginé, dhèwèké nulis babagan toléransi lan nresnani pepadha kaya nresnani awaké dhéwé.[5] Dhèwèké uga nyritakaké apa anané nalika ditékoni bab kedadén 1965.[5]
Cathetan suku[besut | besut sumber]
- ↑ a b c d e Yophiandi, Arif; Firmansyah (10 February 2007). "Sobron Aidit Meninggal". Tempo.co. Dibukak ing 17 August 2016.
- ↑ a b c d e f g Adi, Yunantyo (28 April 2014). "DN Aidit dan Agama". elsaonline.com. Dibukak ing 21 August 2016.
- ↑ a b c d e f g Tanaera, D. (October 1992). "SOBRON AIDIT sastrawan engagé". lallement.com. Dibukak ing 21 August 2016.
- ↑ a b c d e f g "BSobron Aidit". tokohkita.com. 31 Maret 2007. Dibukak ing 13 September 2016.[pranala mati permanèn]
- ↑ a b c d Isa, Ibrahim (31 Maret 2007). "Berbagi Cerita - Sobron Aidit Sudah Direhab Masarakat". KabarIndonesia.com. Dibukak ing 17 August 2016.