Nginang

Sing ditampilake minangka barang sing digunakake ing sesi ngunyah. Godhong sirih macem -macem dilipat. Irisan kacang areca garing ana ing sisih kiwa ndhuwur lan irisan kacang areca sing lembut ing sisih tengen ndhuwur. Kantong ing sisih tengen duwe rokok, unsur opsional. Ing sisih tengen ngisor, ana cengkeh garing.

Paan (saka Sangsekerta: पर्ण, salin aksara parṇá , surem godhong, ^[1] gandhengane karo pakis Inggris) minangka persiyapan sing nggabungake godhong sirih karo kacang areca sing akeh dikonsumsi ing saindenging Asia Tenggara, Asia Kidul lan Asia Wétan (umume Taiwan ). Kunyit kanggo efek stimulan. ^[2] Sawise ngunyah, banjur diwutahake utawa ditelan. Paan duwe macem-macem variasi. Tempel jeruk sluna (chuna) umume ditambahake kanggo naleni godhong. Sawetara persiapan ing bawana India kalebu tempel katha utawa mukhwas kanggo nyegerake napas.

Magahi paan minangka macem-macem variasi sirih sing ditanam ing distrik Aurangabad, Gaya lan Nalanda ing Bihar tengah. Pancen ora serat, luwih legi, luwih enak, lan sing empuk banget.

^[3]

Daun sirih lan konsumsi kacang areca ing jagad iki.
Persiapan Paan, Myanmar.
Kios Beeda, Pantai Gallface, Colombo.
Paan digawe nganggo kacang arak lan jeruk, kanthi utawa tanpa tembakau, nyebabake salivasi warna abang sing akeh banget, sing dikenal ing Tok Pisin minangka buai pekpek . Ludah iki spat, ngasilake reregetan lan polusi sampah biologis ing ruang publik. Akeh negara lan kotamadya duwe hukum kanggo nyegah telan paan.

Paan gaya India Kidul.
Ghiyath Shah, Sultan Mandu, India (udakara 1469–1500), Kasultanan Malwa, nerangake cara rumit kanggo nyiyapake kacang sirih, folio saka buku masak abad kaping 16, India Nimmatnama-i Nasiruddin-Shahi abad pertengahan .
Paan pot ing Kolkata, India .
Paan (godhong sirih) dadi foil perak ing Sarnath cedhak Varanasi, India .

Indonesia lan Malaysia[besut | besut sumber]

Wanita jawa nyiyapake godhong sirih, c. 1880.
Wadhah cerana utawa sirih Bali.

Bersirih, nyirih utawa menginang minangka budaya Melayu - tradhisi ngunyah Indonesia kayata kacang, sirih, gambir, tembako, cengkeh lan watu gamping . ^[4] Tradhisi menginang utawa ngunyah sirih sirih nyebar ing antarane klompok etnis Indonesia, utamane ing antarane masarakat Jawa, Bali lan Melayu ; diwiwiti luwih saka 3000 taun. ^[5] Cathetan para wisatawan saka China nuduhake manawa sirih lan areca wis dikonsumsi wiwit abad kaping 2 SM.

Ing Nusantara Melayu, menginang utawa kacang pinang wis dadi kegiyatan sing dihormati ing tradhisi lokal; minangka tumindak kanthi upacara kanggo ngurmati para tamu. Piranti sirih pinang sing lengkap lan rumit diarani Tepak Sirih, pekinangan utawa cerana . Set kasebut biasane digawe saka lacquerware kayu, kuningan utawa kothak perak; lan kalebu kompol (wadhah), bekas sirih (wadhah godhong), kacip (piso pencet kanggo ngethok kacang areca), gobek (pestle lan lesung cilik), lan ketur (wadhah idu).

^[4]