Papirus

Tanduran papirus Cyperus papyrus ing Kew Gardens, London

Papirus utawa Papyrus (jeneng ilmiah: Cyperus papyrus) yaiku jinising tanduran banyu kang dikenal minangka bahan kanggo gawé kertas ing jaman kuno. Tanduran iki umumé ditemoni ing pinggir lan lembah Kali Nil. Udakara 3500 SM, bangsa Mesir Kuna wis nggunakaké papirus. Nalika kuwi gawé kertas saka kulit-kulit tipis utawa kulit-kulit alus papirus, sadurungé kertas (kaya kang wis dikenal saiki) ditemokaké.

Ciri-ciri fisik lan kagunan

Sacara fisik, godhong wit iki mèmper rambut rembyakan. Pangé thukul dawane 3-5 mèter, kanthi bentuk wajik sacara bersilangan. Ing sakubengé dhasar pang mau thukul gegodhongan mawa serat èndhèk.

Karakter wit papirus alus banget, tanpa bonggol-bonggol lan eri kang anuju ing klompok kembang gedhé, nyaman, lan bentuké rumbai. Jaréné amarga owahing geografis ing dhaérah kali Nil lan ngrembakané panggunan kulit kéwan minangka média kanggo nulis, papirus ing Mesir ora manèh ngrembaka kanthi subur. Pananduran dadi angèl lan populasi papirus mudhun. Nanging kanthi mangkono, saiki papirus wis akèh thukul ing pnggiring danau cilik lan kali-kali ing Afrika.

Miturut Dr. Kamaluddin al-Batanuni, guru besar ekologi, tanduran papirus urip ana ing dhaérah lembap lan teles. Godhong-godhongé dawa, dhuwur, lan kaya kulit. Dhawané ngancik 1,5 mèter lan godhong-godhongé tanduran iki akèh digunakaké kanggo gawé klasa.

Ing wilayah jazirah Arab, nalika mangsané Nabi Muhammad SAW, tanduran iki saliyané dimanfaataké kanggo gawé klasar, uga digunakaké kanggo nulis Al Qur'an lan bahan obat-obatan tradisional. Minangka bahan kanggo nulis, papirus diolah nganti kaya kertas, umumé ukurané 10×20 cm nganti 10×30 cm utawa luwih saka 10×50 cm. Nanging, ana kepingan kang dijait nganti ngasilaké lembar papirus kang dawané 12 nganti 30 mèter.

Papirus ing agama Islam

Papirus dikenal minangka sawijining obat; ing agama Islam kacathet ing Hadits kang diriwayataké déning Imam Bukhari lan Imam Muslim, adhadhasar informasi saka Abu Hazm yen dhèwèke krungu Sahl bin Sa'd As Sa'idi takon ngenani obat kang digunakaké kanggo nambani tatuné Nabi Muhammad SAW nalika Perang Uhud. Mula saka kuwi panjenengané ngendika : "Pasuryané tatu, waja sèrine pecah lan helm ing mustakané remuk. Fatimah az-Zahra ngresiki getihé, lan Ali bin Abi Thalib nyuntakake banyu nganggo perisai. Nalika Fatimah ngerti yen banyuné ora bisa nahan getih kajaba sansaya akèh, mula dhèwèké njupuk sawijining klasa, banjur diobong nganti dadi awu, lan banjur nemplèkaké ing tatuné mau, banjur getih mau mandheg anggoné mili".

Al Kahal bin Tharkan njlèntrèhake hadits iki. Jaréné, klasa kang dimaksud ing hadits mau yaiku klasa kang digawé saka papirus. Nalika kuwi klasa kerep digawé saka tanduran iki. Awu kang asalé saka papirus nduwèni pengaruh kang apik nalika ngempet getih amarga ngandhut zat panggawé garing kang kuat lan ora nyengat. Awu iki yèn dibarengaké karo cuka banjur disebulaké ing jero irungé wong kang mimisen, bakal bisa mampetaké mimisen mau.

Saliyané kuwi, kaya di kang dituturaké dening Abdul Mun'im Q ing bukuné At-Tadawy bil Qur'an (Pangobatan ing Al-Qur'an), ing jeroné tanduran iki kaandhut uyah mineral kanthi kadhar kang gedhé; zat ikil kang bakal dadi awu sawisé godhong-godhonge diobong. Awu iki alus banget nganti ngancik derajat kang gedhé lan ukuran awuné bisa mancik ukuran glepung perekat kang bisa ngempet pendarahan candhaké. Iki kang nambah ambané lumahé. Ing antarané khasiat paling wigati saka lumahing iki yaiku sifaté kang gampang nyerap. Tegesé, dhèwèké nglumpukaké lumahé unsur-unsur liya saka kaanan kang apa anané. Mula saka kuwi, ngobong tanduran iki bakal ngasilaké awu kang stèril lan nduwèni khasiat kanggo ngresiki tatu lan madhèkaké pendarahan, uga bakal mbentuk panutup lan pambalut kang nyegah mlebuné mikroba lan jasad-jasad renik liyané.

Karakteristik media papirus iki pancèn dikenal déning akèh bangsa. Ing India, tuladhané, lenga mentah kang kagawé saka papirus akèh digunakaké kanggo nglancaraké uyuh. Luwih saka kuwi, kulit kembangé dimanfaataké kanggo pambalut tatu lan obat tumrap jaringan kang urip.