Ukara

Ukara iku sawijining konsèp linguistik lan biasané diartèkaké minangka sawijining èksprèsi alami basa: yaiku sawijining unit tatabasa lan lèksikal sing kasusun saka tembung sing cacahé siji utawa luwih saka siji kang mawa teges.

Péranganing ukara

Péranganing ukara kang baku, yaiku:

• Jejer yaiku: samubarang kang dianggep duwe adeg dhewe sarta dadi bakuning gunem utawa carita. Lumrahe awujud tembung aran, sarta dadi wangsulane pitakon:

1. Apa sing ...?
2. Sapa sing...?

• Wasésa yaiku: samubarang kang dadi caritane jejer. Lumrahe awujud tembung kriya. Ananging ana uga kang awujud tembung: aran, kaanan, sesulih, wilangan, lan sapanunggalané. Sarta dadi wangsulan saka pitakon:

1. kepriyé...?
2. ngapa...?

• Lésan yaiku: samubarang kang dadi watesaning wasesa, utawa kang nerangake wasesa. Lesan, kapilah dadi papat, yaiku:

1. lesan panindak
2. lesan panandang
3. lesan panyabab
4. lesan panampa

• Katrangan yaiku: yaiku kang dadi andharaning wasesa.

Jenising Ukara

• Ukara Tanggap
• Ukara Tanduk

Deleng Uga

• Paramasastra Gagrag Anyar
• Pathining Basa