Menyang kontèn

Kabinèt Sjahrir I

Saka Wikipédia Jawa, bauwarna mardika basa Jawa

Kabinèt Sjahrir Kapisan dibentuk sawisé Kabinet Présidhèn lan mréntah antara tanggal 14 Nopember 1945 – 28 Fèbruari 1946. Bédané karo kabinèt sadurungé ya iku ing kabinèt iki, para menteri diangkat saka parpol.

Latar mburi

[besut | besut sumber]

Kabinèt Sjahrir I kawangun sasampunipun panyuwunan tanggal 11 November 1945 saking Komite Nasional Indonésia Pusat, ingkang minangka badan legislatif de facto, ingkang ngersakaken kabinèt kedah tanggel jawab dhateng pamaréntah, dudu dhateng Présidhèn Sukarno. Kabinet sing wis ana dibubarake lan Soetan Sjahrir dijaluk dadi Perdana Menteri. Sjahrir nampa panjaluk kasebut kanthi syarat supaya bisa milih kabinet dhewe. Daftar anggota kabinet Sjahrir diumumake tanggal 14 November 1945.[1][2]

Susunan kabinet

[besut | besut sumber]

Ing Kabinet Sjahrir I, ora ana mantri saka Kabinet Presiden sing bali menyang kantor. Pamrentahan kang kabentuk iki nduweni maksud inklusif, kanthi wakil saka parté nasionalis lan agama, Parté Islam Indonesia banjur makili parté agama.[3]

No. Jabatan Jeneng Periode Parté Pulitik
Wiwit Nganti
1
Mahamantri Indonésia Soetan Sjahrir 14 Novèmber 1945 28 Fèbruari 1946 Sosialis
2
Mantri Jaba Praja
3
Mantri Jero Praja
Wakil Menteri Jero Praja Mr. Harmani 14 Novèmber 1945 28 Fèbruari 1946
4
Mantri Kaamanan Rakyat Amir Sjarifuddin 14 Novèmber 1945 28 Fèbruari 1946 PARSI
Sosialis
Wakil Menteri Keamanan Rakyat Abdul Moerad 14 Novèmber 1945 7 Januari 1946 Sosialis
Soegiono Josodiningrat 7 Januari 1946 28 Fèbruari 1946 Indepènden
5
Mantri Kehakiman Mr. Soewandi 14 Novèmber 1945 28 Fèbruari 1946 Indepènden
6
Mantri Informasi Amir Sjarifuddin 14 Novèmber 1945 3 Januari 1946 PARSI
Sosialis
Mohammad Natsir 3 Januari 1946 28 Fèbruari 1946 Masyumi
7
Mantri Artakarya Soenarjo Kolopaking 14 Novèmber 1945 5 Dhésèmber 1945 Indepènden
Ir. Soerachman Tjokroadisoerjo 5 Dhésèmber 1945 28 Fèbruari 1946 Indepènden
8
Mantri Kemakmuran Ir. Darmawan Mangoenkoesoemo 14 Novèmber 1945 28 Fèbruari 1946 Indepènden
9
Mantri Angkudan Ir. Abdoelkarim 14 Novèmber 1945 28 Fèbruari 1946 Indepènden
10
Mantri Pisambutgawé Ir. Putuhena 14 Novèmber 1945 28 Fèbruari 1946 Parkindo
11
Mantri Sabajati Adjidarmo Tjokronegoro 14 Novèmber 1945 5 Dhésèmber 1945 Sosialis
Dr. Sudarsono 5 Dhésèmber 1945 28 Fèbruari 1946 Sosialis
12
Mantri Pangajaran Dr. Mr. T.S.G. Mulia 14 Novèmber 1945 28 Fèbruari 1946 Parkindo
13
Mantri Kawarasan Dr. Darma Setiawan 14 Novèmber 1945 28 Fèbruari 1946 Indepènden
14
Mantri Nagara H. Rasjidi
(Urusan Agama)
14 Novèmber 1945
(Mantri Agama, 3 Januari 1946)
28 Fèbruari 1946 Masyumi

Program Kabinèt

[besut | besut sumber]
  1. Ngapikake struktur Pemerintahan Daerah adhedhasar kedaulatan rakyat.
  2. Nggayuh koordinasi kabeh tenaga rakyat ing upaya njunjung Negara Republik Indonésia lan pembangunan masyarakat sing adhedhasar keadilan lan kamanungsan.
  3. Nyoba kanggo ningkatake kesejahteraan masyarakat, kalebu nyebarake panganan.
  4. Nyoba nyepetake tatanan bab urusan dhuwit Republik Indonésia.

Reshuffle

[besut | besut sumber]

Ana sawetara owah-owahan ing wektu sing cukup cendhak saka Kabinèt Sjahrir pisanan. Tanggal 5 Dhésèmber 1945 Mantri Artakarya Soenarjo Kolopaking lan Mantri Sabajati Adji Darmo Tjokronogoro mundur lan diganti Soerachman Tjokroadisoerjo lan Sudarsono Mangoenadikoesoemo. Tanggal 3 Januari 1946, Mantri Negara Mohammad Rasjidi diangkat dadi Mantri Agama, mimpin kanayakan anyar sing didegaké ing dina sing padha. Dina candhake, Mohammad Natsir njupuk alih saka Amir Sjarifoeddin dadi Mantri Informasi. Tanggal 7 Januari 1946, Soegiono Josodiningrat diangkat dadi Wakil Mantri Keamanan Rakyat Abdul Moerad lan nomenklatur kanayakan kasebut diganti dadi Kanayakan Prayom.[4]

Pembubaran kabinèt

[besut | besut sumber]

Kabinèt Sjahrir Kapisan bubar amarga ana konflik antara Persatuan Perjuangan sing dipimpin politikus Tan Malaka lan Sjahrir babagan kesiapan Sjahrir kanggo kompromi karo Walanda sadurunge pasukan kolonial Walanda ninggalake Indonésia. Tan Malaka nyuwun kabinèt persatuan nasional ingkang gadhah panyengkuyung umum ingkang wiyar, ingkang pungkasanipun Sjahrir mundur nalika tanggal 28 Fèbruari 1946.[5][6]

Referensi

[besut | besut sumber]
  1. Kahin (1952) p169
  2. Ricklefs (1982) p206
  3. Simanjuntak (2003) pp. 52-54
  4. Simanjuntak (2003) p25
  5. Simanjuntak (2003) pp. 26-28
  6. Kahin (1952) pp.175-176