Bab VI Piagam PBB (en:Chapter VI of the United Nations Charter), iku ngenani panyelesaian sengkéta kanthi damai. Bab iki nuntut supaya nagara-nagara kang nduwé sengkéta kang bisa dadi perang golèk dalan damai dhisik liwat negosiasi, pitakonan/panyelidhikan utawa enquiry, mediasi, konsiliasi, arbitrasi, panyelesaian hukum, pitulungan utawa pangaturan liwat agènsi regional, utawa cara damai liya sing dipilih dhéwé." Yèn cara-cara resolusi alternatif sengkéta iki gagal, nagara-nagara kang duwé sengkéta mau kudu mènèhi weruh Dewan Keamanan PBB. Miturut pasal 35, sawenèh nagara olèh ngajokaké sengkétané marang Dewan Keamanan PBB utawa Sidang Umum PBB. Pasal iki mènèhi hak marang Dewan Keamanan PBB kanggo nggawé rekomendhasi nanging ora mènèhi kakuwasan kanggo ngetokaké resolusi kang nalèni (binding); bab iki dilebokaké ing Bab VII Piagam PBB. Bab VI iku sarujuk karo pasal 13-15 Akad Liga Bangsa-Bangsa (Covenant of the League of Nations) kang nyadiakaké dalan arbitrasi lan ngajokaké menyang Dewan tumrap sengkéta kang ora diajokaké marang arbitrasi.
