Augusto De Marsanich
| The Honourable Augusto De Marsanich | |
|---|---|
 | |
| Member of the Italian Senate | |
| Linggih 5 June 1968 – 24 May 1972 | |
| Constituency | Rome |
| Member of the Italian Chamber of Deputies | |
| Linggih 25 June 1953 – 4 June 1968 | |
| Constituency | L'Aquila Rome |
| President of the Italian Social Movement | |
| Linggih 10 October 1954 – 24 May 1972 | |
| Kang sadurungé | Rodolfo Graziani |
| Kang sawisé | Gino Birindelli |
| Secretary of the Italian Social Movement | |
| Linggih 10 January 1950 – 10 October 1954 | |
| Kang sadurungé | Giorgio Almirante |
| Kang sawisé | Arturo Michelini |
| Member of the Chamber of Fasci and Corporations | |
| Linggih 20 April 1929 – 5 August 1943 | |
| Constituency | At-large |
| Rerincèn dhiri | |
| Lair | 13 April 1893 Rome, Italy |
| Pati | 10 Fèbruari 1973 Rome, Italy |
| Bangsa | Italian |
| Parté pulitik | National Fascist Party (1921–1943) Italian Social Movement (1946–1973) |
| Profési | Journalist, manager |
| Agama | Roman Catholicism (baptized) |
Augusto De Marsanich (13 April 1893 - 10 Februari 1973) yaiku sawijining politikus fasis Italia lan pamimpin keloro Gerakan Sosial Italia (GSI).
Biyografi
[besut | besut sumber]De Marsanich lair ing Roma . Panjenenganipun lumebu ing Tentara Italia ing taun 1916 lan nyedhiyakake pendhidhikan ing Perang Dunia I.[1] Sasampunipun dados tentara piyambakipun tumut ing politik lan gabung ing Partai Fasis Nasional wonten ing taun 1920.[1]. Dheweke dadi profesor lan nyambut gawe kanggo La Stampa.[1]
Aktivitas sawise perang
[besut | besut sumber]De Marsanich gabung karo GSI sawisé Perang Dunia I lan minangka bagian saka tendensi sing luwih moderat karo partai.[2] Dheweke dadi pimpinan ing taun 1950 lan ing puncak kepemimpinan, GSI dadi luwih komitmen marang arah parlemen kanggo pamarentah lan dheweke uga njaluk aliansi karo pihak liya, kalebu Demokrat Kristen, Partai Liberal Italia lan Partai Nasional Monarki.[3]. Ing upaya kanggo mbentuk front anti anti komunisme, dheweke kecewa dening para loyalis fascist garis keras kaya ta Giorgio Almirante .[4] Kapasitasé minangka pimpinan GSI De Marsanich uga njabat minangka pimpinan papat Gerakan Sosial Eropa (ESM), bebarengan karo Per Engdahl, Maurice Bardèche lan Karl-Heinz Priester.[5]
Piyambakipun dados pamimpin dening moderat Arturo Michelini ing taun 1954, sanajan piyambakipun tetep dados tokoh GSI utami minangka sekretaris nasional.[1] lan kapilih maneh dadi Dewan Perwakilan Italia taun 1953 lan Senat Italia taun 1968.[1] De Marsanich ugi mboten sukses dados Presiden Italia ing taun 1964. Wonten ing taun 1971, veteran De Marsanich dipunangkat dados Presiden MSI, sadèrèngipun dados Wakil Présidhèn nalika taun 1955.[1]
Rujukan
[besut | besut sumber]- ↑ a b c d e f Philip Rees, Biographical Dictionary of the Extreme Right Since 1890, Simon & Schuster, 1990, p. 89
- ↑ Roger Eatwell, Fascism: A History, 1996, p. 250
- ↑ Gino Moliterno, Encyclopedia of contemporary Italian culture, 2000, p. 550
- ↑ Paul Ginsborg, A History of Contemporary Italy, 2003, p. 144
- ↑ Graham Macklin, Very Deeply Dyed in Black, 2007, p. 107