Seiyū

Saka Wikipédia Jawa, bauwarna mardika basa Jawa
Barkas:Voice Animage-cover.jpg
Voice Animage, a Japanese magazine about voice acting.
Voice actress Maria Yamamoto in 2005
Fumiko Orikasa, a example of voice actress from theatre actress.

Seiyū (声優 aktor suara?) (seiyu UTAWI seiyuu) inggih punika sébatan kanggé pengisi suantèn ing Jepang. Pekerjaannya ngisi suara kanggé anime, permainan video, sandiwara radio, narasi, lan ngèlampahi sulih suantén filem seri, filem carita, acara televisi impor. Istilah CV ingkang dipunsérat ing ngajéng asma seiyū inggih punika cékakan saking Character Voice (suantén karakter).

Seiyū asring nyekarakén piyambak lagu saking anime ingkang dipunbintangi. Sebagian ing antawisipun ngrilis album minangka penyanyi J-pop, dados penyiar radio, utawi aktor drama ing panggung. Seiyū wanita ingkang ugi dados penyanyi, model bikini, utawi penyiar radio dipunsébat idol seiyū.

Pendidikan[besut | besut sumber]

Ing Jepang, lulusan Sekolah Menengah Atas ingkang badhé dados seiyū saged ndhèrèk kuliah ing jurusan drama ingkang dipunwontenaken akademi, universitas, utawi sekolah kejuruan (senmon gakkō). Ing lembaga pendidikan formal ingkang terakreditasi, lami pendidikan ingkang sekedik satunggal tun langkung (minimal 800 jam wulangan). Setunggal angkatan seiyū ing akademi utawi sekolah kejuruan dipunkedhahaken minimal kapérang 40 siswa.[1] Kurikulum ing sekolah kejuruan langkung asifat umum, wiwit saking dhasar-dhasar akting ngantos praktikipun. Boten namung ing sekolah kejuruan mliginipun pengisi swanten, calon seiyū ugi saged kuliah ing jurusan seiyū gadhah sekolah kejuruan umum ingkang ugi ndidik narator, penyiar, staf médhia elektronik, lan staf produksi anime.[2]

Ing kursus swasta pengisi swanten, kurikulum boten seintensif pendidikan ing akademi utawi sekolah kejuruan. Biaya pendidikan ugi langkung mirah.[1] Benten kaliyan akademi utawi sekolah kejuruan, kursus swasta umuipun boten mbhaken ujian mlebet. sanèsipun sinau ing akademi lan sekolah kejuruan, calon seiyū saged langsung nglamar ing pusat pelatihan gadahanipun kelompok teater. Ing pusat pelatihan (yōiku-jo) gadahanipun grup teater utawi agen seiyū, calon siswa kedah ndhèrèk ujian mlebet ingkang asring sangat kompetitif. Siswa limrahipun kapérang saking lulusan akademi utawi sekolah kejuruan. manawi makaten , kurikulum langkung wujud pendidikan tingkat lanjut kanggé merdamel dados seiyū profésional.[2] Sanèsipun jalur pendidikan formal, calon seiyū saged nyobi cara-cara sanès, kalebet gegayutan kaliyan grup teater ingkang nampi calon anggota.

Sajarah[besut | besut sumber]

Era sandiwara radio[besut | besut sumber]

Sajarah donya isi suaten ing Jepang wiwit ing taun 1925 kaliyan ngudara stasiun radio Biro Penyiaran Tokyo (mangke dipunsebat NHK). Tasih ing taun ingkang sami, 12 siswa dipuntampi kanggé dipungladen main sandiwara ing radio. Saksampunelulus, punika dados "seiyū" génerasi kawiwitan. Surat kabar nyebataken mereka minangka radio yakusha (aktor radio). Salajengipun ing taun 1941, NHK mbikak kursus juru main sandiwara radio ingkang dipunparingi asma Pusat Pelatihan Aktor Teater Biro Penyiaran Pusat Tokyo (Tokyo Chūō Hōsō Kyoku Senzoku Gekidan Haiyū Yōseijo). Taun salajengipun (1942), lulusan angkatan pertama mbentuk Teater Biro Penyiaran Pusat Tokyo (Tokyo Hōsō Gekidan) lan wiwit giyaran. Mereka saged dipunsebat génerasi kaping kalih seiyū.[3] Sekitar masa itu, istilah "seiyū" sudah wiwit banyak digunakan médhia massa.[4]

Cathetan suku[besut | besut sumber]

  1. a b "Jōzu na gakkō erabi (上手な学校選び)". Seiyu Grand Prix. Diarsip saka sing asli ing 2008-06-12. Dibukak ing 22 Juni 2008.
  2. a b Seiyū ni naru! saikyō book (声優になる!最強BOOK). Tokyo: Raichosha. 2006. kc. 18. ISBN 4-8441-3449-3.
  3. Nishizawa, Minoru (2002). Radio drama no ōgon jidai (ラジオドラマの黄金時代). Tokyo: Kawade Shobo Shinsha. kc. 18–19. ISBN 4-3090-1450-X.
  4. Urasaki, Hiromi (2006). "Eigajin, yuku Reiko Nanao (映画人、逝く 七尾伶子)". Kinema Junpō (キネマ旬報). Kinema Junpō-sha (akir Oktober). {{cite journal}}: |access-date= requires |url= (pitulung)

Pratélan pustaka[besut | besut sumber]

  • Yamaguchi Katsunori, Watanabe Yasushi. Nihon animation eiga-shi (日本アニメーション映画史). Yubunsha, 1977.
  • Katsuta Hisashi. Seiyū no rekishi (声優の歴史) dalam Seiyū meikan: animation kara yōga made (声優名鑑 -アニメーションから洋画まで). Kindaieigasha, 1985.
  • Inui Naoaki. Gaikoku terebi firumu seisui-shi (外国テレビフィルム盛衰史). Tokyo: Shobunsha, 1990. ISBN 4-7949-5890-0
  • Tori, Miki, Fukikae Aikō-kai. Fukikae eiga daijiten (吹替映画大事典). Tokyo: San-ichi Shobo, 1995. ISBN 4-380-95268-1
  • Aramata Hiroshi. Terebi Hakubutsu-shi (TV博物誌). Tokyo: Shogakukan, 1997. ISBN 4-09-348001-X
  • Matsuda Sakumi. Seiyū hakushō (声優白書). Tokyo: Oakla, 2000. ISBN 4-87278-564-9
  • Aono Takeshi. Ensei-jingo: beteran seiyū ga kataru yakusha jinsei (演声人語 -ベテラン声優が語る役者人生). Tokyo: Sony Magazine, 2000. ISBN 4-7897-1569-8
  • Radio drama no ōgon jidai (ラジオドラマの黄金時代). Tokyo: Kawade Shobo Shinsha, 2002. ISBN 4-309-01450-X

Pranala njaba[besut | besut sumber]