Perang Salib Kapisan

Seri Perang Salib

Perang Salib Kapisan

Perang Salib Rakyat

Perang Salib Jerman, 1096

Perang Salib 1101

Perang Salib Kaloro

Perang Salib Katelu

Perang Salib Kapapat

Perang Salib Albigensian

Perang Salib Anak-anak

Perang Salib Kalima

Perang Salib Kaenam

Perang Salib Kapitu

Perang Salib Gembala

Perang Salib Kawalu

Perang Salib Kasanga

Perang Salib Lor

Perang Salib Kapisan ya iku perang ing taun 1095 déning Paus Urbanus II kanggo ngrebut kutha suci Yerusalem kang dadi kutha suci agama Islam lan Kristen. Perang salib kang pisanan iki isiné mung suwara-suwara sing digedhekgedhekake déning para ulama kristen kang disebabake déning kaum seljuk Turki kang dodolan, nanging ora nganggo jeneng agama. Tujuwan saka migrasi kang wiwitane kanggo njaga lan nentremake agama telu, malih dadi tujuwan kanggo nguwasani papan iku, para warga non kristen lan yahudi uga nguwasani kabèh tlatah ing Yerusalem.

Saka para ksatriya, masarakat biyasa saka nagara Éropah Kulon, lumaku tumujukutha Yerusalem, banjur nguwasani kutha mau nalika sasi Juli 1099, sarta ngadegaké Krajan Yerusalem utawa krajan Latin ing Yerussalem. Sanajan penguwasane kurang saka 200 taun, nanging Perang Salib Kapisan nggawék jungkir walike jamannguwasani donya kulon.

Kang Njalari

Pengepungan Antioch, gambar cilik abad pertengahan sasuwéné Perang Salib Kapisan

Nalika tumuju abad ka 11, para warga Éropah wis akèh sing nganut agama Kristen, ing kono katon saka anané bimbingan pastoral, nikahan ing gréja, lan wong kang lagi lara uga digawa ing gréja.

Nalika taun 1088, wong Prancis kang jenenge Urbanus II dadi Paus. Nalika dadi Paus, ana kadadéan perang antarané raja Jerman, Henry IV — ngenani pembaruan déning Paus Gregorius VIII kang ora ngasilaké apa-apa. Paus anyaran iki, ora péngin nerusaké geger mau. Nanging dhèwèké péngin ndadèkaké siji kabèh krajan Kristen. Nalika Kaisar Alexis saka Konstantinopel njaluk tulung Paus mungsuh wong Muslim Turki. Pikirane Urbanus yèn kabèh krajan Kristen dadi siji bakal bisa ngalahake mungsuh.

Ora dadi prakara sanajan Paus ngucilke patriark Konstantinopel, lan Kristen Ortodoks Timor wis ora sagreja. Urbanus golèk dalan liya kanggo nguwasani tlatah wétan. Nalika iku para Pangeran ing tlatah kulon lagi padha padu.

Nalika taun 1095 Urbanus nganakake Konsili Clermont. Ing kono dhèwèké ngandharake kutbah kang isiné ngajak-ajak, lan mènèhi pawarta kang nggawé gething karo wong muslim.

"Telah tersebar sebuah carita mengerikan... sebuah golongan terkutuk yang sama sekali diasingkan Allah... telah menyerang tanah (nagara) orang Kristen dan memerangi penduduk setempat dengan pedang, menjarah dan membakar." Ia berseru: "Pisahkanlah laladan itu dari tangan bangsa yang jahat itu dan jadikanlah ia sebagai milikmu."

Iki sing diandharake, lan gawé warga kristiani Éropah geger. Iki salah siji usaha saka Urbanus kanggo nguwasai tlatah wétan, lan unjere ana ing Yerusalem, kang dadi kutha suci Yahudi, Kristiani lan Muslim.

Deus vult! Deus vult! (Allah menghendakinya)', suwarane para jamaah. Tembung iku dadi unen-unen nalika perang déning para bala Perang Salib. Nalika para utusan Paus ngliwati Éropah, ngajak para ksatria lunga menyang Palestina kanthi propaganda saka pimpinan, para wadyabala disengkuyung pejuang saka Perancis lan Italia. Akèh kang mèlu nyengkuyung, ana uga kang ngrebut tlatah kang dikuwasai déning bala muslim.

Urbanus lan para paus, mènèhi pituduh marang para bala ngenani babagan kabecikan spiritual saka perang mungsuh wong muslim. Ing Bible, Urbanus ngeyakinake para bala yèn mèlu perang iki bisa langsung lumebu surga, utawa saora-orane nyuda wektu nalika ing neraka. Nanging ing kono ana niyat liya kang dilakoni wiwit jaman Alexander the great tekan jaman Imperium Roma ya iku kanggo nguwasani tlatah wétan.

Ing satengahe laku tumuju ing tanah suv=ci para bala Salib mandheg ing Konstantinopel. Ing kono, kaisar Konstantinopel ndeleng yèn tentreme Wétan lan Kulon iku ora bakal kelakon, para prajurit dianggep anceman marang jabatane. Nalika para bala ngerti yèn Alexis wis ana perjanjian karo wong-wong Turki, banjur para bala rumangsa yèn dikianati.

Sumber terpilih dan bacaan lebih lanjut

Sumber utama

• Albert of Aix, Historia Hierosolymitana
• Anna Comnena, The Alexiad
• Guibert of Nogent, Dei gesta per Francos
• Fulcher of Chartres, Historia Hierosolymitana
• Gesta Francorum et aliorum Hierosolimitanorum (anonymous)
• Peter Tudebode, Historia de Hierosolymitano itinere
• Raymond of Aguilers, Historia Francorum qui ceperunt Iherusalem
• Third Crussaders,saladdin and richard the lion heart"

Sumber online utama

• Selected letters by Crusaders:
  • Anselme of Ribemont, Anselme of Ribemont, Letter to Manasses II, Archbishop of Reims (1098)
  • Stephen, Count of Blois and Chartres, Letter to his wife, Adele (1098)
  • Daimbert, Godfrey and Raymond, Letter to the Pope, (1099)
• Online primary sources Archived 2011-01-10 at the Wayback Machine. from the Internet Medieval Sourcebook
  • Peter the Hermit and the Popular Crusade: Collected Accounts Archived 2011-04-30 at the Wayback Machine..
  • The Crusaders Journey to Constantinople: Collected Accounts Archived 2012-10-02 at the Wayback Machine..
  • The Crusaders at Constantinople: Collected Accounts Archived 2012-09-29 at the Wayback Machine..
  • The Siege and Capture of Nicea: Collected Accounts Archived 2012-10-04 at the Wayback Machine..
  • The Siege and Capture of Antioch: Collected Accounts Archived 2012-07-28 at the Wayback Machine..
  • The Siege and Capture of Jerusalem: Collected Accounts Archived 2014-08-14 at the Wayback Machine..
• Fulcher of Chartres: The Capture of Jerusalem Archived 2012-07-26 at the Wayback Machine., 1099.
• Ekkehard of Aura: On the Opening of the First Crusade Archived 2012-07-26 at the Wayback Machine..
• Albert of Aix and Ekkehard of Aura: Emico and the Slaughter of the Rhineland Jews Archived 2012-08-05 at the Wayback Machine..
• Soloman bar Samson: The Crusaders in Mainz Archived 2012-08-18 at the Wayback Machine., attacks on Rhineland Jewry.
• Ali ibn Tahir Al-Sulami (d. 1106): Kitab al-Jihad (extracts). First known Islamic discussion of the concept of jihad written in the aftermath of the First Crusade.

Sumber sekunder

• Asbridge, Thomas. The First Crusade: A New History. Oxford: 2004. ISBN 0-19-517823-8.
• Bartlett, Robert. The Making of Europe: Conquest, Colonization and Cultural Exchange, 950–1350. Princeton: 1993.
• Chazan, Robert. In the Year 1096: The First Crusade and the Jews. Jewish Publication Society, 1997. ISBN 0-8276-0575-7.
• Hillenbrand, Carole. The Crusades: Islamic Perspectives. Routledge, 2000. ISBN 0-415-92914-8.
• Holt, P.M. The Age of the Crusades: The Near East from the Eleventh Century to 1517. Longman, 1989. ISBN 0-582-49302-1.
• Mayer, Hans Eberhard. The Crusades. John Gillingham, translator. Oxford: 1988. ISBN 0-19-873097-7.
• Riley-Smith, Jonathan. The First Crusade and the Idea of Crusading. University of Pennsylvania: 1991. ISBN 0-8122-1363-7.
• Riley-Smith, Jonathan, editor. The Oxford History of the Crusades. Oxford: 2002. ISBN 0-19-280312-3.
• Runciman, Steven. The First Crusaders, 1095–1131, Cambridge: 1998. ISBN 0-521-64603-0.
• Setton, Kenneth, editor. A History of the Crusades. Madison: 1969–1989 (available online Archived 2003-04-01 at the Wayback Machine.).
• Maalouf, Amin. The Crusades Through Arab Eyes, New York: Schocken Books, 1984. ISBN 0-8052-0898-4

Bibliografi

• Bibliography of the First Crusade (1095-1099) Archived 2005-02-08 at the Wayback Machine. compiled by Alan V. Murray, Institute for Medieval Studies, University of Leeds. Extensive and up to date as of 2004.