Koran

Saka Wikipédia Jawa, bauwarna mardika basa Jawa

Koran yaiku lembaran-lembaran dluwang utawa kertas kang isiné warta lan kapérang dadi kolom-kolom (8-9 kolom).[1] Koran kababar saben dina utawa kala-kala.[1] Tembung koran ing basa Jawa dijupuk saka basa Walanda krant kang sadurungé dijupuk saka basa Prancis courant. Koran iku racaké dicithak ing kertas kang béyané murah.[2] Dluwang iku karan kertas koran.[2]

Jinis tulisan ing koran[besut | besut sumber]

Akèh macemé tulisan kang ana ing koran.[3] Ana tulisan kang metuné saben dina, ana tulisan kang metuné ing dina-dina kang wis ditemtokaké.[3] Jinis tulisan kang metuné saben dina ing koran yaiku:

  • Berita utawa warta.[3] Koran kang terbité saben dina paling akèh ngemot berita lémpang (straighnews)yaiku berita saka laporan para reporter utawa wartawan.[3]
  • Tajuk yaiku pamikiran rédaksi marang kawicaksanan, peristiwa, utawa kedadeyan tartamtu.[3]
  • Opini yaiku pamikiran wong kang ahli ing babagan kang ditulis ing opini iku.[3]
  • Feature yaiku tulisan kang isiné ngenani penggalian lebih dalam mligi ing aspek Human Interest.[3]
  • Pojok yaiku tulisan kang didokok ing pojokan, sakaca karo tajuk, panemu (opini) lan surat pembaca. Lumrahé, tulisanné iku mung rong kalimat singkat kang isiné kalimat berita lan kalimat tanggapan/sentilan[3]
  • Karikatur iki kolom kang isiné gambar kang kadang uga ngemot carita-carita nyentil marang kadadéan kang lagi booming.[3]
  • Surat Pembaca iku isiné masalah-masalah warga.[3] Wujudé bisa wujud panyaruwé utawa kritik.[3]

Sajarah Koran ing Donya[besut | besut sumber]

Koran wiwit dikènal wong yaiku ing jaman Romawi Kuno (59SM).[4] Koran sepisanan iku isih awujud tulisan tangan kang ditémpél ing témbok.[4] Isiné koran iku ngenani sosial lan pulitik.[4] Déné koran céthak kang sepisanan iku saka Cina. Metu ing taun 700-an kanthi jeneng Di-Bao (Ti-Pao).[4] Metode nggarapé yaiku nganggo balok kayu kang diukir nganggo huruf Cina.[4] Wujud koran kang sawisé yaiku: ''Newsletter'' ing taun 1400-an. Beritané ngenani bisnis lan bab dodolan ing Éropah.[4] Ing taun 1500-an ngrembaka manèh dadi lembar berita/ newssheet.[4]

Wetuné koran-koran ing Éropah diwiwiti karo mesin cethak temuané Johann Gutenberg ing satengahing abad XV kang nggampangaké prosès prodhuksi.[4] Dhisik berita kang dimot mung siji kedadeyan tur metuné ora tèratur.[4] Banjur ngalami évolusi lan terbit kanthi teratur kaya kang dilakoni minggon Avisa Relation oder Zeitung, wiwit taun 1609 ing Strasbourg, Jerman.[4] Pranyata abad XVII dadi abad wigati lairé koran ing Éropah.[4]

Ing taun 1665 Inggris wiwit produksi koran.[4] Koran kang sepisanan yaiku The London Gazette kang wetuné isih kala-kala.[4] Ariwarti sèpisanan ing Inggris yaiku The London Daily Courant (1702).[4] The Times, koran Inggris kang terbit wiwit abad XVII nganti saiki yaiku koran kang paling dhisik nganggo sistem cetak rotasi.[4] Ditemokakéné télégram lan jaringan kabèl internasional ing satengahing taun 1800-an marakaké wartawan bisa luwih rikat golék berita.[4]

Sajarah Koran ing Indonésia[besut | besut sumber]

KORAN

Ing Indonésia, wis wiwit ana ing taun 1744, nalika papréntahané Gubjen Van Imhoff,yaiku Bataviasche Nouvelles.[4] Nanging umuré mung rong taun.[4] Nalika taun 1776, ing Jakarta metu koran Vendu Nieus,kang ngemot manéka warna barang lélangan.[4] Koran minggon iki mandheg terbit mèrga Gubjén Daendeles mengambil alih ''percetakan''.[4]

Deandels nerbitaké Bataviascche Koloniale Courant (1810) kang umuré uga cekak amarga Walanda kudu nyingkir kanggo Inggris.[4] Inggris ngèrti prèlune koran, mangka dicétak Java Government Gazette, kanggo corong pamarintah.[4] Pas Walanda balik dadi panguwasa Indonésia, koran iku diganti dadi Bataviasche Courant (1816), banjur dadi Javasche Courant (1827).[4] Tahun 1942, Walanda sumingkir mèrga Jepang mara.[4] Koran banjur dijupuk papréntahan anyar lan diowahi dadi Ken Po, kang artiné berita pamaréntah.[4]

Koran swasta kang diterbitaké ing Indonésia diwiwiti déning wartawan landa kang arané W.Bruining.[4] Koran terbitané Bruining iku jenengé Batavia Advertentieblad.[4] Déné pribumi kasil duwé koran dhéwé yaiku ing taun 1854 ing Weltevreden Gambir, Jakarta.[4] Banjur mètu majalah Bianglala saka pihak Zanding.[4] Mingguan basa Jawa Bromartani terbit sèpisanan ing taun 29 Maret 1855.[4] Nanging mboh géné Van der Muelen ing de Courant Stijhoff (Leiden 1885), ngomong yèn prakarsa iku nembé mètu taun 1856, nalika terbit Soerat Kabar Basa Melajoe ing Surabaya.[4] Wiwit iku akèh koran melayu kang dikelola wong landa asli utawa peranakan.[4]

Taun 1904 pers Indoensia bangkit, nalika Raden Mas Djokomono karo akte notaris Simon Mendirikan NV Javaansche Boekhandel & Drukkerij en handel in Schrijfbehoeften Medan Prijaji ing Bandung, ditutké mètuné minggon Medan Prijaji (1907).[4] Pas wèktu iku kanggo sepisanan bangsa Indonésia duwé koran dhéwé.[4]

Fungsi Koran[besut | besut sumber]

Koran utawa Surat kabar kang dadi salah sawijining ''médhia massa'' duwé peran lan fungsi kang gedhé ing prosès pambentukan identitas nasional.[5] Manéka warna tulisan kang ana ing koran iku ngréwangi nyiptakaké pemahaman anyar marang warga ngènani wèktu, wewengkon lan basa.[5] Telung unsur iku kang mbentuk kesadaran wong-wong yèn dhèwèké iku péranganing ''komunitas'' kang arané "bangsa".[5]

Cathetan suku[besut | besut sumber]

  1. a b Arti Kata (diaksès 4 April 2011)
  2. a b enformasi[pranala mati permanèn](diunduh tanggal 12 April 2011)
  3. a b c d e f g h i j k [1][pranala mati permanèn] (kaunduh 4 April 2011)
  4. a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z aa ab ac ad ae af ag ah wartawarga.gunadarma Archived 2010-02-17 at the Wayback Machine.(kaundhuh tanggal 12April 2010)
  5. a b c suaramerdeka(kaunduh tanggal 12 April 2011)