Jayèngminarsa
Jayèngminarsa ya iku salah siji patih ing kadipatèn Pakualaman.
Karir[besut | besut sumber]
Miwiti karya ing Pakualaman dadi carik nalika jaman Paku Alam II kanthi nama peparing Mas Pancareja. Banjur winisuda dadi Mas Lurah Pancasuwarna. Udakara ing taun 1841 banjur kanugrahan pangkat dadi Panji Jayèngminarsa. Jayèngminarsa nulis pira-pira naskah ing Pakualaman, antarané Sestra Ageng Adidarma (1841), Sestradisuhul (1847) lan Babar Palupyan.[1]
Ramané, Natareja kaparingan kalungguhan dadi riya ing Brosot, Adikarta nanging banjur nyuwun lèngsèr amarga wis umur lan diganti Panji Jayèngminarsa.
Nalika jumeneng Paku Alam III (1858-1864), Jayèngminarsa kadhapuk dadi patih dalem nganti jamané Paku Alam IV. Jayèngminarsa uga kaparingan nama Tumenggung Sasramijaya dening Paku Alam IV. Amarga anané konflik marang Paku Alam IV, Jayèngminarsa banjur mundur saka kalungguhan patih[1] udakara taun 1873. Jayèngminarsa dianggep ora bisa nyegah Natawilaya (anak kuwaloné) dhaup marang Gusti Kanjeng Ratu Ayu, ibu saka Paku Alam IV.
Kulawarga[besut | besut sumber]
Mas Pancareja kaparingan putri triman saka Paku Alam II ya iku garwa ampéyan kang aran Resminingdyah. Resminingdyah wis peputra siji aran RM. Suparja kang banjur sesulih RM. Natawilaya.[1] Jayèngminarsa gemi anggoné nggulawentah putrané iki lan bisaa mengkoné bisa dadi pengageng pura. Natawilaya ing tembé banjur jumeneng dadi Paku Alam V.
Resminingdyah dipegat lan Jayèngminarsa arang caos bekti marang Paku Alam II. Jayèngminarsa banjur kadhaupaké karo salah siji putra putri Paku Alam II saka garwa selir.[1]