Cariyos rakyat Jepang

Saka Wikipédia Jawa, bauwarna mardika basa Jawa
(Kaelih saka Cerita Rakyat Jepang)
Le lourd panier (1892), de la série Trente-six fantômes, par Tsukioka Yoshitoshi
Les fantômes, v. 1850, par Kuniyoshi Utagawa

Cariyos rakyat Jepang inggih punika cariyos saking folklor lésan ingkang lair lan bérèdar ing kalangan rakyat Jepang. Istilah ingkang dipunginaakèn ing Jepang ing literatur ingkang dipuntèrbitakèn sak sampunipun jaman Meiji ngantos wiwit jaman Showa inggih punika minwa, mindan, utawi ritan (carita rakyat), kōhi (carita ingkang kasèrat ing watu), densetsu (legenda), dōwa (carita anak), otoginabashi (dongèng fantasi), lan mukashibanashi (carita jaman dulu), lan sanèsipun[1]

Jinis[besut | besut sumber]

Sècara garis ageng, carita rakyat Jepang dhedhasar isi lan wujud kapérang dados 3 kèlompok: carita jaman dulu (昔話 mukashibanshi?), legenda (伝説 densetsu?), lan carita masarakat (世間話 sekembanashi?).

Cerita jaman kapengker[besut | besut sumber]

panggènan carita lan tokoh-tokoh ing cariyos asifat fiktif, nanging waci kadadosan inggih punika masa ingkang kapungkur ingkang boten dipunjlentrehake kanthi pasti. Ciri khas inggih punika tembung "mukashi" utawi "mukashi, mukashi" (jaman dulu kala) ingkang dipun-ginakaken kanggé ukara pambuka. ukara ing pambuka asring dipun-ginakaken tembung "attasōna" atau "atta to sa" ingkang tegesipun "jaréné" utawi "kabaripun miturut tiyang jaman kapengker". Cerita asring dipunpungkasi kaliyan ukara "Dotto harai" ingkang tegesipun "Tamat" utawi "Mereka bahagia selamanya". Tiyang warigaluh ingkang namanipun urashima tar mbantu kawanan turtles dados disiksa bocah-bocah. Minangka ucapan matur nuwun supados mbantu, kurakura tar mendet berkunjung ing laut palace. Manawi naik kura kura, tar laut kesah ing pura ingkang ing laut lantai. Sana, tar kapanggih ing pura dainty laut putri namanipun putri oto. Kadasta mimpi, dipunsertai tar putri auto ngantos pinten-pinten dinten. Ngantos pungkasanimh tar gadhah gegayutan arep wangsul.[2] Pencarita ingkang boten ningali perlu kanggé yakinaken pamirengan manawi cariyos ingkang dipunandaraken leres-leres kadadosan. kasunyatan cariyos boten dipunmangertosi pasti, nanging kemungkinan ageng bten naté kadadosan.

pinten-pinten sesirah carita jaman kapengker:

Legenda[besut | besut sumber]

Isi cariyos limrahipun babagan kepercayaan, lan prekawis babagan asal-usul panggènan, yasan, kuil, désa, pohon, batu, mata toya, gunung, utawi bukit ingkang dipunpercaya tiyang dados naté wonten.Sanèsipun punika, isi carita saged wujud legenda sajarah, tokoh sajarah, asal-usul adat istiadat, lan hal-hal tabu. Tokoh, wekdal, lan panggènan dipuncariyosaken kaliyan pasti.

Tokoh utama limrahipun inggih punika tokoh sajarah ingkang nyata-nyata wonten kados ta Kobo Daishi, Minamoto no Yoshitsune, tokoh ingkang kalah perang lan minggat kanggé sembunyi (ochūdo), utawi golongan hantu (Yōkai) kados ta oni, tengu, dan kappa. Pencarita kedhik ingkang mirengake percaya kaliyan cariyos ingkang dipuntuturaken, lan dados tiyang percaya bahwa cariyos ngandut kebenaran. Pinten-pintwn sesirah legenda saged dipungolongaken dados cariyos carita jaman kapungkur:

Cerita masarakat[besut | besut sumber]

Isi carita wujud désas-desus babagan tokoh ingkang misuwur, kulawarga, utawa désa. Sanèsipun punika, carita saged wujud "kisah nyata" saking kadadosan ing dinten-dinten dipunlampahi piyambakan déning tiyang ingkang nyariosaken (tuladhanipun pengalaman ningali hantu), carita aneh, carita lucu, utawi carita erotis. Cerita kedah sampun dipuntuturaken secarakaulang-ulang, lan boten kalebet gosip sewaktu ngobrol ingkang limrahipun namung dipuncariyosaken sapisan. Tiyang ingkang nyariosaken ngaku piyambakipun nglampahi piyambakan kadadosan ingkang dipuncariosaken, utawi nuturaken kisah ingkang miturutipun leres-leres naté kadadosan. Sanèsipun tiyang ingkang sampun nyariosaken, tokoh baku saged wujud tetangga, sanak kulawarga, utawi tepanganipun. Legenda urban saged dipunsebat carita masyakarat jaman modhèren. Sumber saking carita mulut ing mulut limrahipun pengelana ingkang bepergian saking satunggal panggènan ing panggènan sanès ,utawi tiyang désa ingkang merdamel ing kutha.

Cathetan suku[besut | besut sumber]

  1. Nihon minwa no kai (ed.) (1991). Guidebook nihon no minwa. Tokyo: Kodansha. ISBN 4062045958. {{cite book}}: |author= has generic name (pitulung)
  2. http://www.kaorinusantara.web.id/forum/showthread.php?t=15524(dipununduh[pranala mati permanèn] Tanggal 24 Januari 2013)

Pranala[besut | besut sumber]

Cithakan:Japanese folklore long